Kluczową kategorią w moim myśleniu o sztuce jest DIALOG.
Mam tu na myśli przede wszystkim dialog wewnętrzny, który zdaje mi się być warunkiem "sine qua non" wszelkiej sztuki. Dotyczy to zarówno samej zasady budowania formy - poszukiwania przeciwieństw i równowagi, napięć, kontrastów i konsonansów w drodze do współbrzmienia, jedności konstrukcji i wyrazu - jak i samej metody twórczej. Dialogiczna natura samej formy (szczególnie tej, która próbuje dotykać stref tajemnicy i w moim odczuciu nie powinna się ważyć na wypowiedzi zamknięte) wydaje mi się czymś zasadniczym. Staram się więc pozostawiać ślady tego dyskursu w strukturze rzeźby, w jej (otwartej) budowie i fakturze.
M. Zychowicz
Prowadzona przez prof. Macieja Zychowicza i dr. Grzegorza Gwiazdę od ponad dziewięciu lat (w Instytucie Edukacji Artystycznej Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie) pracownia rzeźby stanowi wyjątkowe miejsce spotkań studentów zarówno studiów licencjackich jak
i magisterskich. O wyjątkowości pracowni decyduje uprawiana na codzień przez Profesora metoda pracy dydaktycznej jaką jest dialog oraz swoista atmosfera "wspólnoty plemiennej" zrodzona w wyniku wielogodzinnej pracy, jak również licznych, intelektualno-towarzyskich spotkań i dyskusji.
M.Z.: W stworzonej przeze mnie pracowni rzeźby w IEA staram się, aby wszelkie działania dydaktyczne miały formę rozmowy. Dotyczy to każdej fazy pracy: od pierwszego zamysłu, który rozważamy ze studentami w każdym przypadku (nie wyłączając prac studyjnych) nad szkicami koncepcyjnymi, poprzez korekty, po inicjowane przeze mnie dyskusje o sztuce.
Rozmowy prowadzone są w odniesieniu do wybranych zjawisk z różnych dziedzin sztuki pozostających w kręgu zainteresowań i fascynacji studentów. Dotykając wielorakich aspektów tradycji artystycznej, problemów sztuki współczesnej, czy zagadnień z teorii i filozofii sztuki stają się dla studentów pretekstem do wymiany myśli i poglądów. Bywają również inspiracją wielu działań rzeźbiarskich.
W pracowni droga edukacyjna wiedzie od klasycznych tematów ku symbolicznemu czy metaforycznemu, wyzbytemu dosłowności sposobowi obrazowania. W pierwszych latach studenci podejmując tradycyjne motywy jak portret, akt, mają okazję zapoznać się z różnorodnymi zagadnieniami formalnymi (jak bryły, płaszczyzny, linie, kierunki, ciężary itp.) oraz specyfiką technik i materiałów rzeźbiarskich. Opanowanie warsztatu i narzędzi, umiejętności operowania formą w sposób świadomy pozwala im na rozwiązywanie własnych problemów artystycznych, służy zapisowi przemyślanej koncepcji.
Studenci w twórczy sposób wykorzystują zdobyte doświadczenia
i wiedzę realizując dyplomy na poziomie licencjata oraz magistra odzwierciedlające ich indywidualne zainteresowania oraz predyspozycje. Prace dyplomowe nie powstają w oparciu o prosty motyw studyjny ale głębsze sensy zdradzające umiejętność użycia formy w sposób świadomy
i celowy.
Efektem zmagań studentów przez ostatnie trzy lata w pracowni rzeźby jest dziewięć dyplomów (pięć magisterskich oraz cztery licencjackie) wykonanych w różnorodnych technologiach - od tradycyjnego odlewu
w gipsie po technologie eksperymentalne (np. gips/cement z opiłkami żelaza, czy żywica epoksydowa, poliestrowa, łączona z drewnianymi trocinami).
Użyte przez dyplomantów medium zostało dobrane jako najwłaściwsze dla wyrażenia podjętego problemu. Jednym razem to próba dotknięcie
i zwizualizowania różnych stanów, uczuć, emocji (np. relaksacji, lęku, depresji, czy melancholii), kiedy indziej zapisu w metaforycznej formie rozważań natury ontologicznej, egzystencjalnej, czy psychologicznej. Część prac powstała w odniesieniu do bogatej tradycji artystycznej (np. sztuki synkretycznej, "dzieła totalnego"). Inne wciągając widza w swoisty dialog, zakładają jego czynny udział w powstawaniu nowych form i kształtów, stanowią zapis rozważań nad kondycją człowieka.
Te niezwykle różnorodne prace naznaczone zostały zarówno metodą nauczania Profesora przez dialog jak i głębszymi sensami oraz indywidualnymi temperamentami młodych twórców.
Magdalena Durda-Dmitruk
Dyplomy magisterskie:
- Kacper Aleksandruk, Moim zdaniem bez tytułu - wyróżnienie
- Ewa Detko - Madrygał światła i form przestrzennych - wyróżnienie za pracę teoretyczną
- Kama Pasierbek, Drzemka
- Anna Maciejewicz, Introspekcja - wyróżnienie
- Monika Łukaszewska, Wykonałem siebie - studium z pamięci - wyróżnienie
Dyplomy licencjackie:
- Anna Bernat, In statu nascendi - wyróżnienie
- Magdalena Skarżyńska, Samotność według Hoppera
- Dorota Wójcik, Inwigilacja
- Monika Zaleska, Demony lęku