David Murray Quartet & CASSANDRA WILSON

"New Black Saint Quartet " jest powrotem tego wybitnego muzyka do pomysłów, jakie realizował w latach osiemdziesiątych w ramach ekspansji niezwykle dzisiaj kreatywnego nurtu New Black Music. Realizowane wtedy nagrania i koncerty skupiały elitę dzisiejszego jazzu. Także wtedy udział w projektach Davida Murraya brała (nieznana wtedy) wokalistka Cassandra Wilson. Dzisiaj gdy pozycja Davida Murraya jest na rynku jazzowym niekwestionowana a popularność wokalistyki Cassandry Wilson równa jest uznaniu jakie zyskuje wielkie gwiazdy muzyki popularnej – ten projekt (i jedyny koncert w Polsce) staje się z pewnością ważnym epizodem w historii światowego jazzu.

DAVID MURRAY - saksofonista nie stroniący od muzycznych eksperymentów, jeden z najgenialniejszych innowatorów współczesnego jazzu, eksperymentator nowojorskiej sceny loftowej, który pod koniec lat siedemdziesiątych - wspólnie z Hamietem Bluiettem, Oliverem Lake’m i Juliusem Hemphillem - założyli legendarny World Saxophone Quartet, jeden z ważniejszych (obok Art Ensemble Of Chicago) zespołów ‘New Black Music ". Ostatnie dekady to dla saksofonisty czas doskonałe przyjmowanych autorskich zespołów. Każda z tych formacji budzi na całym świecie wielki zachwyt, bowiem wszystkie zespoły Murray’a odznaczają się doskonale sporządzonymi, oryginalnymi aranżacjami oraz śmiałymi, świetnie skrojonymi partiami solowymi. Własne, całkowicie indywidualne produkcje Murray’a noszą ślady jego rhythm and bluesowych i gospelowych korzeni oraz otwartość free - jazzowej swobody. Współpracował z Jamesem Carterem, Billym Bangiem, Jamesem Newtonem, Arthurem Blythem, Butchem Morrisem, Fredem Hopkinsem, Philem Wilsonem, Sunnym Murrayem, Jackiem De Johnettem, Jamesem "Blood" Ulmerem. Teraz do tej znamienitej listy można dopisać także projekt New Black Saint Quartet realizowany wspólnie z Cassandrą Wilson.

CASSANDRA WILSON – jedna (obok Abbey Lincoln, Dianne Reeves, Nnenny Freelon, Dee Dee Bridgewater) z najznamienitszych i najpopularniejszych wokalistek jazzu. Od dziewiątego roku życia pobierała lekcje gry na fortepianie i gitarze. W 1975 r. zaczęła występować profesjonalnie; śpiewała głównie materiał folkowy i bluesowy z różnymi grupami rhythm and bluesowymi. Na scenie jazzowej objawiła się dzięki rekomendacji perkusisty Alvina Fieldera; zaistniała także na jazzowej estradzie jako wokalistka The Black Arts Music Society z rodzinnego Jackson. W 1981 r. przeniosła się do Nowego Orleanu, gdzie podjęła współpracę z saksofonistą Earlem Turbintonem. W 1982 r., za namową trębacza Woody'ego Shawa,przyjechała do Nowego Jorku i tam pracowała z kontrabasistą Davidem Hollandem i wokalistką Abbey Lincoln. W 1985 r. wzięła udział w nagraniu albumu Motherland Pulse Steve'a Colemana, a szefowie niemieckiej wytwórni JMT zaproponowali jej nagranie autorskiej płyty. Debiutancki album Point Of View został zrealizowany wraz z Coleman i gitarzystą Jean-Paul Bourelly. Nagranie to okazało się przełomowym w karierze pianistki: posypały się oferty współpracy od najznakomitszych nowojorskich jazzmanów. Jednym z nich był (prowadzący trio "New Air" ) Henry Threadgill, który niebawem opracował aranżacje jej kolejnego albumu Days Aweigh. Mieszanka "przydymionego" głosu i dynamicznej, bujnej muzyki zawieszonej między psychedelią i swingiem, była zniewalająca. Przychylność bardziej konserwatywnej publiczności amerykańskiej wokalistka pozyskała zbiorem standardów Blue Skies, który w 1988 r. wybrany został przez "Billboard" jazzowym albumem roku. Nowatorski longplay Jumpworld dowiódł, iż Wilson nie da się jednoznacznie sklasyfikować: znalazły się na nim zarówno elementy rapu, funky, jak i klasycznego jazzu i bluesa. Wydana w roku 1991 płyta She Who Weeps była konsekwentną kontynuacją tej stylistyki. W międzyczasie artystka wzięła udział w kolejnych sesjach nagraniowych Steve'a Colemana, a także muzyków związanych z jego formacją M-Base.

Data: 30 - marzec - 2008
Godzina: 20.00
Warszawa - SALA KONGRESOWA, Plac Defilad 1
Bilety:   120-250 zł