Drogi wolności i godności „Giganci” i „Piękne rodziny”
Collegium Civitas zaprasza na wystawę Drogi wolności i godności „Giganci” i „Piękne rodziny”
Program
WARSZAWA – Collegium Civitas – Pałac Kultury i Nauki (XIIp.)
15 marca – 29 marca 2007 – 9:00-21:00 codziennie
15 marca 2007 o 17:00 - Wernisaż wystawy i dyskusja panelowa z udziałem autorów fotografii i ATD Czwarty Świat – Galeria Common i Aula A
29 marca 2007 o 17:00 – Dyskusja panelowa „Oblicza biedy w Polsce” - Aula B
Collegium Civitas zaprasza na dyskusję w której udział wezmą:
Prof. Elżbieta Tarkowska, autorka wielu badań poświęconych biedzie (IFiS PAN)
Monika Hawkes (UNiCEF)
Pierre Klein (ATD Czwarty Świat)
Dyskusję poprowadzi prof. Hanna Palska (Collegium Civitas)
Tematem dyskusji będzie aktualny stan badań nad marginalizacja społeczną ludzi ubogich, oraz niedożywieniem dzieci w Polsce w kontekście innych państw europejskich.
WARSZAWA – przestrzenie GALERII KLIMY BOCHEŃSKIEJ –
Wytwórnia Wódek Koneser (Ul. Ząbkowska 27/31 - Praga)
23 marca – 4 kwietnia 2007 – 12:00 – 17:00 wt.- sob.
wstęp wolny
Katarzyna Marczyńska i Tomasz Kaczorek – 2@znajomi.diz.pl
0601 394 320 0601 200 235
Międzynarodowy Ruch ATD Czwarty Świat
ATD Czwarty Świat jest międzynarodowym ruchem, stawiającym sobie za cel walkę z nędzą i wykluczeniem społecznym. Jest on otwarty na wszelkie przekonania religijne i polityczne. Posiada status konsultacyjny przy UNICEF,
UNESCO, ONZ i Radzie Europy.
Collegium Civitas jest niepubliczną szkołą wyższą działającą od 1997 roku.
Uczelnia oferując studia społeczne i polityczne działa pod patronatem 5 instytutów nauk społecznych Polskiej Akademii Nauk.
Collegium Civitas jest sześciokrotnym laureatem rankingu Wprost oraz zdobywcą pierwszego miejsca w rankingu Polityki w roku 2006.
Informacje dodatkowe :
1 – O projekcie ,,Giganci” – Katarzyna Marczyńska i Tomasz Kaczorek - Polska
2 – O projekcie ,,Piękne rodziny” - Jean Louis Saporito - Francja
1 – O projekcie ,,Giganci” – Katarzyna Marczyńska i Tomasz Kaczorek - Polska
Mówią o sobie GIGANCI - mieszkańcy Warszawy bezdomni z kanałów, którzy żyją podobnie jak my wszyscy: żartują, uśmiechają się, spotykają znajomych, przyjaźnią się, kochają, czytają książki... ale ich dzienny budżet nie przekracza kilku złotych. Zarabiają dorywczą pracą lub zbierając puszki i butelki. Udomowili kanały, bo tu czują się wolni.
Pomagają sobie w trudnych sytuacjach, dzielą się tym co mają i marzą o lepszym życiu.
Niektórzy są tu przejściowo, inni zasiedzieli się tu już kilkanaście lat.
Antek chciał się stąd wyrwać. Przeszedł odtrucie, potem uczestniczył w terapii odwykowej, jednak nie wytrzymał – wrócił do siebie kilka dni przed jej zakończeniem. Potem wielokrotnie próbował zerwać z nałogiem, ale bezskutecznie. W lutym 2006 roku w jego kanale powstał pożar i Antoni nie zdołał się na czas wydostać, a pomoc przyszła zbyt późno. Niestety w grudniu 2006 też odeszli już na zawsze Krótki i Kruszyna.
W ciągu roku umiera w kanałach co najmniej kilka osób, ale są też tacy którym się udaje odmienić swój los.
Kaśka z Asemką wyprowadzili się do „Bajki”- ośrodka dla bezdomnych rodzin - ją zatrudnili tam w kuchni, potem znalazła inną pracę w mieście a on pomaga na budowie. Nie piją.
Komtur przeniósł się do noclegowni na Marywilskiej, leczy się i szuka pracy.
Kelner pracuje i wynajął pokój, ale zagląda tu czasem.
Siwy, przyjaciel Antka, to łebski facet - czyta książki, dosłownie je „połyka”. Chciałby czasem odpocząć od tego miejsca, tak samo Spadkobierca, Arni, Ojciec czy Edek, ale przecież to są „giganci” - cenią swoją wolność bardziej niż cokolwiek innego.
Znajomi - Katarzyna Marczyńska i Tomasz Kaczorek – 2@znajomi.diz.pl
Jesteśmy parą przyjaciół. Poznaliśmy się w 2003 roku w Warszawskiej Szkole Fotografii dr hab. Mariana Schmidta. Interesuje nas fotografia reportażowa i humanistyczna.
Bezdomnych poznaliśmy w lipcu 2005 roku i od tamtej pory odwiedzamy ich co kilka tygodni, nieraz częściej – polubiliśmy się. W czasie spotkań robimy zdjęcia, dzięki czemu powstał ten foto-reportaż, a Giganci są też bohaterami naszej pracy dyplomowej w WSF.
2 – O projekcie,,Piękne rodziny” - Jean Louis Saporito - Francja
Żyjący w niepewności i odrzuceniu mężczyźni, kobiety, młodzi i dzieci z regionu Val d’Oise we Francji zgodzili się pozować do fotografii i dać świadectwo, ,,aby ludzie zrozumieli”.
Dzięki fotografowi Jean-Louis Saporito mogli pokazać się w taki sposób jaki chcieli.
„Zgodziliście się pokazać w swoim środowisku rodzinnym, uśmiechnięci i pełni godności. Zostawiacie trwały ślad waszej historii, wzbogacacie innych dzieląc się swoim
doświadczeniem, oczekiwaniami i projektami. Wasze losy połączyło dążenie do zbudowania lepszej przyszłości. ”
Jean-Louis Saporito
„Zdjęcia to piękna rzecz, pokazują, że jesteśmy ludźmi.”
„Każdy dzień jest walką o zachowanie twarzy, dla dzieci, w imię miłości, którą się ma w sobie.”
„Zdjęcie to miła pamiątka. Kiedy będą duzi, powiedzą : to ja z moim ojcem. Być razem na zdjęciu to coś pięknego, radosnego. Dziecko jest szczęściem, jedno, potem drugie, trzecie i następnie szóste…”
„Moje drzwi są zawsze otwarte. Dzieci wracają do siebie, kiedy czują się lepiej, kiedy mają mniej kłopotów. Jestem szczęśliwa. Co jest największą nagrodą dla matki? Być wśród swoich dzieci i wnucząt. Chciałabym, abyśmy pewnego dnia byli wszyscy na tym zdjęciu.”
„Najlepszy prezent jaki moje dzieci mogą mi sprawić, to nauczyć się czytać. Nie zapomnę radości jaką odczułam, kiedy Jennifer zaczęła odszyfrowywać litery. Byłam bardzo szczęśliwa.”
„Nie mogę się zadręczać, za bardzo kocham życie.”
„Moja rodzina wiele wycierpiała. Przypomina trochę rozbity talerz, który został ponownie sklejony. Talerz jest kruchy, łatwo może się zbić. W życiu jest podobnie.”
„Moje wnuki przychodzą mnie tu odwiedzać, bo tu jest wolność. Ale trudno mi się nimi zajmować. Jak mam to robić? Nie mam ani bieżącej wody ani elektryczności. To jest właśnie najtrudniejsze.”
„Jesteśmy najpiękniejszą rodziną na świecie. Najszczęśliwszą z wszystkich rodzin. Jesteśmy razem od siedmiu lat. Miałam siedemnaście lat, a on szesnaście i od tamtego czasu nadal
jesteśmy razem. Bardzo się kochamy.”
Jean Louis Saporito, Francja, fotograf zawodowy, dziennikarz telewizyjny od 35 lat, założyciel audiowizualnej agencji prasowej “Point du Jour”
poleca:
Warszawa - imprezy, koncerty, informacje
