Jarosław Kozłowski. RECYCLED GAMES

Jarosław Kozłowski zazwyczaj pracuje cyklami, całymi seriami prac przepracowuje różne wątki i tematy, do których często powraca. W ramach wystawy Recycled Games łączy realizacje z dwóch projektów: rozpoczętej w 2006 wielkiej serii Recycled News i pokazywanego w 2014 cyklu Gry, games, игры, etc.

Mistrz konceptualnej refleksji i uprawianych przez lata gier językowych nie zaprzestaje ćwiczyć siebie i swoich odbiorców w języku, zarówno w jego dyscyplinującym, jak transgresyjnym wymiarze. Chociaż obecnie eksponuje raczej nadużycia i absurdy językowe, jakimi przemawia współczesna zmedializowana rzeczywistość. Nośniki informacji, których używa w swojej praktyce artystycznej, jak gazety czy wyświetlacze, przekształca w nośniki dezinformacji. W pracach prezentowanych w Fundacji Profile uprawia swego rodzaju recycling i redystrybucję języka, jego nośników i gier, w które - jak mówi- jesteśmy uwikłani na co dzień, bez względu na to, czy chcemy w nich uczestniczyć, czy nie. Ironiczne Gry w czujność i Gry w wiadomości odwołują się do retoryki językowych i wizualnych gier, z którymi mamy do czynienia w mediach i systemach masowej informacji.

Nowe, po raz pierwszy pokazywane prace z serii Recycled News składają się na instalację obejmującą kilkadziesiąt stron gazet zamalowanych akwarelami. Gazety pochodzące z różnych stron świata, niezależnie od języka, miejsca wydania czy orientacji politycznej, są tak samo oprawione i podporządkowane estetyce rytmów i powtórzeń i, przede wszystkim, tak samo nieczytelne. Zamalowując całe strony gazet barwnymi akwarelami, artysta nie tylko kwestionuje ich wiarygodność, ale również uwidacznia estetyzację działania mediów. Gazety udające obrazy uruchamiają to, co nazywa "hipokryzją obrazów", których rola podobnie jak mediów polega na zasłanianiu i odwracaniu uwagi od rzeczywistości.

Kozłowski, który nie chce być artystą politycznym traktuje jako czysto retoryczne pytanie o możliwość estetyki poza polityką. Angażujący filozofię konceptualizm był dla niego szkołą artystycznej radykalizacji, a analityczne dociekania nabierały coraz bardziej krytycznego wymiaru. Ale jego krytyka, sięgająca ideologicznych i politycznych podstaw funkcjonowania społeczeństwa, jest formułowana w filozoficznych, a nie politycznych kategoriach. Ulubioną strategią jest uchylanie i relatywizowanie znaczeń. Zarówno polityka jak estetyka jest dla niego spektaklem, w którym nie chce uczestniczyć. Polityka przeradza się w jego pracach w medialną paplaninę, a estetykę traktuje jak szkołę uwodzenia.

Bożena Czubak

Jarosław Kozłowski (1945) obecnie profesor zwyczajny Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Wykładał na Statens Kunstakademi w Oslo (1993-1997) oraz Rijksakademie van Beeldende Kunsten w Amsterdamie (1996-2004) i w Akademii bez ścian w Lusace (1999 i 2001). W latach 1981-1987 rektor PWSSP w Poznaniu. Od roku 1972 do 1990 prowadził Galerię Akumulatory 2 w Poznaniu, w której prezentował twórczość polskich i zagranicznych artystów awangardowych. W latach 1991-1993 był kuratorem programu galerii i kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie. Stypendysta m.in. The British Council (Londyn, 1979) i DAAD w Berlinie (1984-1985). Mieszka i pracuje w Poznaniu.

Należy do czołowych twórców sztuki konceptualnej i autorów książek artystycznych. Inicjator międzynarodowej sieci artystycznej NET (1971) zaangażowany w ruch artystyczny Fluxus. W latach 60. i 70. zaliczany do najbardziej konsekwentnych konceptualistów, zajmował się refleksją analityczną i badaniami lingwistycznymi oraz sztuką performance. W latach 80. zaczął realizować wielkie instalacje, w których podejmował wątki krytyczne w stosunku do sposobów funkcjonowania kultury, m.in. serie prac poświęconych demitologizacjom sztuki. W latach 90. i obecnej dekadzie autor szeregu spektakularnych instalacji, w których podejmuje problematykę obecności modernistycznych tradycji, społecznego i politycznego kontekstu sztuki.

Wybrane wystawy indywidualne: Galeria odNowa, Poznań (1967); Galeria Foksal, Warszawa (1971, 1972, 1973, 1974, 1976); Galeria Krzysztofory, Kraków (1971, 1980); Galerie S:t Petri, Lund (1977, 1979); Galerie René Block, Berlin (1979); Galerie 38, Kopenhaga (1979); Mattʼs Gallery, Londyn (1980, 1982, 1986, 1990, 1996, 1999); Galerie Vor Ort, Hamburg (1980, 1982); Galerie Kanal 2, Kopenhaga (1983); H.A.H., Kopenhaga (1985); daadgalerie, Berlin (1985); Kastrupgardsamlingen, København (1985); Kunstlerhaus Bethanien, Berlin (1986); Kunsthallen Brandts Klædefabrik, Odense (1989); Archipel, Apeldoorn (1989); Royal Le Page Building, Edmonton (1989); Kunstverein Giannozzo, Berlin (1990), Tapko, Kopenhaga (1992); H.C.A.K. i The Archiv, Haga (1993); Muzeum Sztuki, Łódź (1994); Museet for Samtidskunst, Oslo (1995); Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa (1997); Muzeum Narodowe, Poznań (1997); Stadtgalerie, Berno (1997); The Arbaer Museum, Rejkjavik (1999); Dům uměni města Brna, Brno (2000); Kunstverein, Regensburg (2004); Emerson Galerie, Berlin (2005, 2007, 2011); Galeria Starmach, Kraków (2006); Galeria Le Guern, Warszawa (2007); Edition René Block, Berlin (2008); Bunkier Sztuki, Galeria Sztuki Współczesnej, Kraków (2009); Fundacja Profile, Warszawa (2009, 2012; 2013); Steinek Galerie, Wiedeń (2011), Stallmuseum, Groß Fredenwalde (2013); Annex 14 Gallery, Zurich (2014); Atlas Sztuki, Lodz (2014); CSW Znaki Czasu, Toruń (2015).