Zapomniana gwiazda – Helena Makowska

Z okazji 50. rocznicy śmierci, nazywanej "Słowiańską Wenus" artystki, zaprezentujemy dwa nigdy w Polsce nie wyświetlane filmy nieme z muzyką na żywo "Il Fauno" oraz "Addio giovinezza", które na tę okazję sprowadzimy z archiwum w Turynie a także dźwiękowy obraz - "Walizka snów" w reżyserii Luigi Comenciniego. Całość dopełni spotkanie z Aliną Balą, autorką pierwszej polskojęzycznej monografii aktorki - "Helena Makowska. Zapomniana gwiazda", które poprowadzi Kazimiera Szczuka. Ilustrację muzyczną do niemych filmów z udziałem artystki wykonają: formacja SZARO w składzie - Paweł Szamburski i Jerzy Rogiewicz oraz pianista - Andrzej Saraczyński.

Książka do nabycia w kasie kina Iluzjon.

Książka stanowi pierwszą część trylogii poświęconej trzem aktorkom - przyjaciółkom, Helenie Makowskiej, Stanisławie Winawer oraz Staci Napierkowskiej.

Pierwszy tom poświęcony Makowskiej przedstawia losy artystki na tle dramatycznych dziejów historii Europy. Przełomowym etapem w karierze aktorki okazał się być udział w filmie "Romantyzm". Jej rola tak bardzo przypadła do gustu publiczności, iż aktorkę okrzyknięto mianem "symbolu walki o wolność i niepodległość". Dzięki jej zaangażowaniu w patriotyczną działalność na obczyźnie, świat dowiedział się o Polsce zniewolonej przez Rosję. W monografii poświęconej artystce znajdziemy także informacje o losach i nieznanych faktach dotyczących jej powojennej emigracji. Jako Helena Botterill (nazwisko Makowska od 1931 r. było tylko nazwiskiem scenicznym) po wojnie brała udział w największych produkcjach filmowych "Fabiola", "Quo vadis" czy też, kultowym obrazie "Walizka snów" u boku Marcelo Mastroianniego.

Helena Makowska była jedną z najczęściej fotografowanych aktorek na świecie. Liczne zbiory zdjęć przedstawiających artystkę znajdują się w Muzeum Kinematografii w Turynie, które zadedykowało jej jeden ze swoich działów.

Helena z Woyniewiczów Makowska - światowej sławy artystka, gwiazda kina niemego, wystąpiła w ponad 60 filmach, których kopie znajdują się w archiwach całej Europy. Urodziła się najprawdopodobniej 2 marca 1887 roku, w majątku Szmakówka w pobliżu Krzywego Rogu (dzisiejsza Ukraina) położonego w Imperium Rosyjskim. Jej uroda i wdzięk, a także doświadczenie zdobyte podczas pracy z Aleksandrem Hertzem umożliwiły jej udział w filmie "Sen o zachodzącym słońcu"(reż. Luigi Maggi) według scenariusza włoskiego pisarza Gabriele D'Annunzio. W 1911 r. aktorka wyjechała do Mediolanu. W roku 1915 zagrała w filmie "Romantyzm" (reż. Carlo Campogalliani) dzięki, któremu zwróciła na siebie uwagę krytyków. Film odniósł ogromny sukces i wyświetlany był na całym świecie. Jej kolejnym sukcesem była rola Ofelii w "Hamlecie" w reżyserii Eluterio Rodolii . Do roku 1920 aktorka wystąpiła w trzydziestu ośmiu filmach produkcji włoskiej. Była niemalże etatową odtwórczynią ról w adaptacjach prozy Gabriela D' Annunzio. Została okrzyknięta "Słowiańską Wenus, a także jedną z najbardziej fotogenicznych, filmowych gwiazd. Makowska angażowała się także w działalność patriotyczną, m. in. w akcje na rzecz polskich jeńców wojennych przebywających w obozach na terenie Włoch. Po dojściu do władzy Mussoliniego, tak jak wielu innych artystów wyemigrowała do Niemiec. Tam występowała w filmach reżyserów takich jak: Robert Reinert, Max Mack, Hans Otto

Lowenstein czy Max Reinhard. W 1926 r. wróciła do Warszawy. Była partnerką Igo Syma w filmach: "Kochanka Szamoty" i "Czerwony błazen" (reż. Henryka Szaro), które uważa się za zaginione. Po wkroczeniu wojsk niemieckich do Polski została osadzona w obozie dla internowanych kobiet w Liebenau, gdzie przebywała do 1945 r. Rok później wystąpiła w monumentalnych dziełach: "Fabiola" i "Quo vadis". Aktorka ma na swoim koncie także role w filmach: "Bosonoga Contessa", "Arrividerci Firenze" oraz u boku Marcello Mastroianniego w obrazie "La valigia dei sogni" (reż. Luigi Comencini). Helena Makowska zmarła 22 sierpnia 1964 roku w Rzymie, gdzie została pochowana na cmentarzu Campo Terano.

SZARO
Szamburski/Rogiewicz

Duet Szamburski/Rogiewicz to dwóch muzyków, improwizatorów i multiinstrumentalistów związanych z warszawską sceną Lado ABC. Na żywo w dynamicznym kontakcie, intensywnym i precyzyjnym dialogu tworzą niezwykłe, kolorowe ścieżki dźwiękowe do czego dusza zapragnie. Żadne wyzwanie nie jest im straszne. Używają klarnetów, perkusji, wibrafonu, dzwonków, instrumentów klawiszowych, mandoliny a nawet okaryny czy krotali. Wielobarwne jest ich igranie z dźwiękiem i z otaczającą rzeczywistością, a znudzić się sobą nie dadzą najbardziej wytrawnej publiczności.

Paweł Szamburski - muzyk związany z warszawskim środowiskiem LadoAbc. Studiował na

wydziale Antropologii Kultury oraz Muzykologii UW. Współtwórca takich zespołów jak: SzaZa, Horny Trees, Meritum, Cukunft czy kwartet klarnetowy Ircha. Tworzy muzykę na polu interdyscyplinarnym - dla filmu, teatru, kina niemego, tańca współczesnego czy słuchowisk. W pracy muzycznej najczęściej wykorzystuje klarnet, głos oraz elektronikę. Dzięki efektom zapętleń i delikatnych przetworzeń artysta jest w stanie komponować na żywo bogate, polifoniczne struktury dźwiękowe.

Jerzy Rogiewicz - urodzony w Bydgoszczy kompozytor, perkusista i pianista, absolwent kompozycji na Akademii Muzycznej w Krakowie. Od kilku lat współtworzy niezależną scenę

muzyki warszawskiej skupioną wokół wydawnictwa Lado ABC. Znany przede wszystkim jako perkusista Levity oraz zespołów Marcina Maseckiego (Profesjonalizm, Polonezy, I edycja WOR-u). Nagrywał i występował z takimi artystami jak Toshinori Kondo, Kazuhisa Uchihashi, Joanna Halszka Sokołowska, DJ Lenar, Tomasz Duda, Paweł Szamburski i Janusz Muniak. Specjalizuje się w szeroko pojętej muzyce improwizowanej, choć równie chętnie gra i pisze piosenki.