Mimo, że chciała studiować śpiew i grę na wiolonczeli, nie potrafiła pogodzić udziału w konkursach dla młodych talentów z wymaganiami stawianymi przez liceum muzyczne. Zamiast tego wybrała praktyczną drogę nauki i założyła pierwszy zespół. Jej niespotykany talent zwrócił na siebie uwagę branży w osobie managera Davida Wolffa (odkrył m.in Cyndi Lauper). Dzięki jego staraniom swoją pierwszą płytę "Immortal" (1996) nagrała dla legendarnej Atlantic Records. Bardzo ciepło przyjęty debiut zaowocował 9-miesięczną trasą koncertową, w trakcie której powstał materiał na kolejne wydawnictwo, "Screaming for My Supper" (1999), z którego pochodzi jeden z jej większych hitów, autobiograficzna ballada
Niestety wraz ze wzrostem popularności Hart spotęgowały się też jej problemy z narkotykami, alkoholem, anoreksją, psychozą maniakalno-depresyjną i prawem (za podrabianie recept trafiła do więzienia). Z pomocą przyszedł jej ówczesny road manager, dzisiaj mąż artystki, Scott Guetzkow, dzięki któremu rozpoczęła długą i bolesną batalię z uzależnieniami i własną psychiką. Dzisiaj ma to już za sobą i może się w pełni koncentrować na tym, co jest dla niej najważniejsze - muzyce. Olbrzymi talent i iście rock'n'rollowy życiorys prowokują często porównania do Janis Joplin. Porównania, za którymi Hart zresztą nie za bardzo przepada. Mimo, iż zaśpiewała tytułową rolę w off-broadway'owym musicalu "Love, Janis", teraz woli pracować na własne nazwisko i uciekać przed zaszufladkowaniem.
Ma na koncie osiem solowych płyt i dwa DVD, a często jest również zapraszana do współpracy z innymi artystami m.in. Slashem, Jeffem Beckiem czy Joe Bonamassą. Nagrana w duecie z tym ostatnim płyta "Don't Explain" nominowana została do Blues Music Awards (2012), a Hart pojawiła się też gościnnie na najnowszym DVD Bonamassy, które ukazało się pod koniec marca 2012. Artyści kontynuują współpracę - w styczniu 2013 roku, zachęceni sukcesem pierwszej wspólnej płyty, zarejestrowali materiał na kolejny krążek "Seesaw" (premiera maj 2013). Beth i Joe wyruszyli też latem 2013 w mini trasę koncertową po Europie, która okazała się olbrzymim wydarzeniem i jedynie zaotrzyła apetyt fanów.
Pod koniec 2012 roku w duecie z Jeffem Beckiem Hart okrzyknięta została sensacją grudniowej gali "Kennedy Center Honors", gdzie wspólnie wykonali I'd Rather Go Blind ku czci Buddy'ego Guy'a uhonorowanego tą prestiżową nagrodą dla najbardziej zasłużonych postaci amerykańskiej kultury. Podczas ceremonii to właśnie ich porywający występ wzbudził owacje na stojąco publiczności, wśród której zasiadły gwiazdy show biznesu i polityki z wyraźnie wzruszoną amerykańską parą prezydencką na czele. Nie inaczej było na kwietniowym festiwalu Erika Claptona Crossroads, gdzie w nowojorskim Madison Square Garden ponownie wystąpiła u boku Becka.