Wojna Na Trzecim Piętrze

Udostępnij

kategoria: teatr, opera, filharmonia

„Jest Pan przecież człowiekiem wykształconym, czy nie jest? To przecież takie proste. Wojenny popęd jest właściwy dla wszystkich jednostek aktywnych, konflikty gubiły całe narody, potrzeby przemocy nie możemy wykreślić jednym ruchem pióra. Nawet teraz nagromadzenie tych namiętności mogłoby spowodować niekontrolowany wybuch.

Wszystkim grozi niebezpieczeństwo. Pan przecież wie, co to może oznaczać w świecie nafaszerowanym bronią, czy może Pan tego nie wie? Ale jest pewna szansa, Pan jest wybrańcem i Pan decyduje.”
Tekst Pawła Kohouta to idealna sztuka napisana niejako dla Teatru Montownia. Temat, sposób jego ujęcia, poczucie humoru i przesłanie, jakie płynie z tego tekstu spowodowało absolutną „konieczność artystyczną” zrealizowania go i pokazania warszawskiej publiczności.

„Wojna na trzecim piętrze” to bardzo dowcipny tekst o manipulacji jednostki w systemie totalitarnym, przedstawiający mechanizm, w którym z ofiary czyni się zabójcę. Dialogi są wartkie i dowcipne. Sylwetki bohaterów dobroduszne. Klimat czarnej komedii, wręcz groteskowe i absurdalne sceny tworzą obraz bohaterów charakterystyczny dla świata kreowanego przez Kafkę.
Osoba grająca Listonosza gra również Policjanta i Pierwszego generała, grający Lekarza gra Cywila i Drugiego generała. Grający Blahę wystąpi również jako Múller. Nakładanie kolejnych masek, szeroko pojęte i wieloaspektowe przesłania o wymiarze egzystencjalnym są dużym wyzwaniem dla aktorów. Nie ma portretów realistycznych, jednakże jest to mechanizm dość sugestywny.

Wieloznaczność treści umożliwia odniesienie dzieła do czasów współczesnych. Głównym motywem przedstawienia jest „układ”, w wyniku którego człowiek zostaje zmuszony do wojny. To tekst o manipulacji, o tym jak człowiek ulega przemocy, i jak błyskawicznie może stać się zabójcą w obronie koniecznej. Demaskuje on naturę człowieka, normy społeczne, obyczaje, prawa moralne i systemy władzy. Siła zła odbija piłeczkę. Człowiek ma potrzebę do miłości, ale i do przemocy. Energia musi się gdzieś wyładować, a wojna jest często tego skutkiem.

To historia prawdopodobna, jakbyśmy mieli poczucie katastrofy przed nami. Konflikty brzmią tak aktualnie.
Miejsce akcji: mieszkanie doktora Blahy, mężczyzny w średnim wieku.. W środku nocy w domu Blahy zjawiają się kolejno nieproszeni goście: listonosz przynosi mu wezwanie do wojska. Miejsce zbiórki wyznaczono w jego własnym mieszkaniu. Zjawia się lekarz, który bada Blahę pod kątem przydatności do służby wojskowej. Następnie przychodzi oficer polityczny i wmawia gospodarzowi, że musi on wziąć udział w działaniach wojennych. Blahę ma zaatakować Niemiec, pan Muller. Blaha nic nie rozumie, lekceważy pouczenia politruka, twierdzi, że to jakiś głupi kawał jednego z jego przyjaciół. Do mieszkania wpada Generał. okazuje się, że Muller jest już w pobliżu domu Blahy. Blaha dowiaduje się, że europejskie mocarstwa zawarły pakt, iż nie będą prowadzić między sobą poważnych działań bojowych. Zamiast tego komputer będzie wybierał losowo dwie osoby, które będą reprezentowały zwaśnione strony. W zależności od tego, kto wygra bezpośredni pojedynek, taki będzie rezultat całego międzypaństwowego konfliktu. Prowadzenie globalnych wojen jest zbyt kosztowne i pociąga za sobą wiele ofiar, więc wszystkie strony są zadowolone z takiego rozwiązania. Do tej rundy komputer wybrał Blahę i Mullera jako przeciwników. Niemiec ma być agresorem, a Blaha ma się bronić. Mężczyzna nie zgadza się na takie rozwiązanie. jest przecież spokojnym człowiekiem i pacyfistą. Blaha bojkotuje wezwania Generała, chce porozmawiać z Mullerem i załatwić sprawę polubownie. Spokojny Muller jest także ofiarą, zmuszony przez swego Generała do działań zaczepnych. Mieszkanie Blahy zamienia się w plac boju. W czasie walk Blaha, jego żona i Muller tracą życie. Generałowie dochodzą do wniosku, że i tym razem bezpośredni pojedynek zakończył się remisem.

Mocnym atutem spektaklu są kostiumy Zofii de Ines i muzyka Zygmunta Koniecznego, kompozytora o ogromnym dorbku.

Reżyseria - Paweł Aigner

Obsada:
Izabela Dąbrowska
Rafał Rutkowski
Maciej Wierzbicki
Michał Żurawski

Kostiumy – Zofia de Ines
Muzyka – Zygmunt Konieczny

Bilety: 25, 35 i 45 zł.

Spektakl w OCH Teatrze przy ul. Grójeckiej 65.

ostatnia zmiana: 2010-05-10