Marcus Miller Band

Jego koncerty to  za każdym razem są wielkim muzyczny show i wspaniałe artystyczne emocji. Znany  ze współpracy z gigantami sceny jazzowej, potocznie określany jest jako wychowanek Milesa Davisa, u boku którego zaczął swoją wielką karierę.

Popularność i uznanie  zyskał przede wszystkim jako artysta-solista i lider licznych, własnych formacji. Szczególne aktywny jest także jako muzyk studyjny , zapraszany do nagrań innych artystów. Jego niepokorny bas słychać na ponad 400 albumach, m.in. w nagraniach Milesa Davisa, Arethy Franklin, Luthera Vandrossa, Davida Sanborna, Ala Jarreau, Mariah Carey, Eltona Johna, Briana Ferry’ego czy Franka Sinatry. Dał się poznać także jako wybitny producent muzyczny i kompozytor muzyki do wielu filmów :”Boomerang” (z udziałem Eddy’ego Murphy’ego i Halle Berry), „ House Party” (z Martinem Lawrencem), „ Ladies’ Man „ (z Timem Meadowsem) czy „ Deliver Us From Eva ( z LL Cool J ). To jego autorstwa jest przebój „ Da Butt ” z filmu Spike’a Lee „ School Daze ”.

Marcus Miller – laureat Grammy Award z najlepszy album jazzowy w 2001 roku  , amerykański muzyk, kompozytor, aranżer i multiinstrumentalista, grający przede wszystkim na gitarze basowej, swą profesjonalną karierę rozpoczął, jako nastolatek w soulowej grupie Harlem River Driver w nowojorskiej dzielnicy Jamaica. Wychowany w muzykalnej rodzinie ( ojciec był lokalnym muzykiem jazzowym oraz organistą i szefem kościelnego chóru ), gdzie wśród domowników przewijali się wybitni muzycy jazzowi „czarnego Nowego Jorku”. Pierwszych lekcji udzielał mu sam Wynton Kelly, pianista z zespołu Milesa Davisa. Nastolatek poznawał tajniki gry na klarnecie, pianinie, gitarze basowej. Już jako piętnastolatek rozpoczął regularne grania w klubach jazzowych Nowego Jorku wzbudzając sensacje i zachwyt starszych muzyków. Jako basista pojawiał się ( 1997) w grupach flecisty Bobbie’go Humpreya, perkusisty Lenny’ego White’a i  legendarnego klawiszowa Lonnie Listona Smitha. Prawdziwą szkołą okazały się dla zdolnego basisty lata spędzone w studiach nagraniowych i współpraca z popularnymi i uznanymi gwiazdami jazzu i estrady: od  Boba Jamesa, Davida Sanborna i Groovera Washingtona po wokalistki : Arethę Franklin i Robertę Flack.

W 1980 roku do nowego zespołu zaprosił go Miles Davis, doceniając młodego basistę głównie jako elokwentnego instrumentalistę i ciekawego aranżera. Dwuletnia współpraca z Davisem  okazała się dla Millera prawdziwą szkołą jazzu. Realizując nagrania z Milesem ( np. ” The Man With The Horn”, ” We Want Miles”, ), współpracował jednocześnie  z Davidem Sanbornem ( np. album „Voyeur”  i nagrodzony Grammy Award „ Inside ” ),pracował wytrwale  nad własnymi projektami. Coraz częściej grał na instrumentach klawiszowych, perkusyjnych, śpiewał, sporo aranżował. Wybitną realizacją Marcusa Millera okazała się płyta „ Tutu ” Milesa Davisa z 1986 roku. Ale równie ważne były nagrania i albumy realizowane z legendarnym wokalistą rhythm ’ n ‘ bluesowym Lutherem Vandrossem. To właśnie Marcus Miller jest współtwórcą przebojów „ Till My Baby Comes Home”, „ It’s Over Now ” czy nagrodzonego Grammy Award  „The Power of Love” – najlepszego przeboju rhythm ‘n bluesa w 1991 roku .

Okres ten jest także czasem współpracy Millera z najważniejszymi muzykami : od zespołów The Crusaders i Take 6 po saksofonistów Wayne Shortera, Kenny Garretta oraz wokalistów Ala Jarreau i Chakę Khan. To wtedy jego charakterystyczny styl przyczynił się do spopularyzowania tzw. slapping'u, polegającego na uderzaniu za pomocą kciuka o struny bezprogowej gitary basowej i uzyskiwaniu, poprzez drganie tych strun, charakterystycznego, perkusyjnego dźwięku. bądź odtwarzanego utworu.

Dopiero w 1992 roku Marcus Miller, po lata spędzonych w innych zespołach i produkcji dla innych muzyków, zdecydował się na własną, solowa karierę. Album „ The Sun Don’t Lie” stał się wielkim wydarzeniem artystycznym i natychmiast ugruntował niepodważalną pozycję basisty i kompozytora na jazzowym firmamencie. Niezbyt rozległa autorska dyskografia artysty jest jednak na tyle znacząca ,że każdy nowy album Millera staje się wydarzeniem muzycznym na światową skalę. I to zarówno, gdy nagradzany Grammy Award album „ M 2” nobilituje młodego twórcę, jak i w przypadku wielkim komercyjnych sukcesów płyty „ Silver Rain”  i kultowego albumu koncertowego „ The Ozell Tapes”.

„ Najnowszy studyjny album „ Free ”  - rekomenduje koncert i płytę Dionizy Piatkowski – szef Ery Jazzu - to dziesięć wspaniałych kompozycji, w tym impresje na temat znanych motywów Milesa Davisa czy Stevie’ego Wondera oraz sugestywny „ cove r” piosenki  „ Free ”  Denice Williams – wykonany przez Millera wraz z charyzmatyczną wokalistką Coranne Bailey Rae. Koncert w Warszawie jest polską premierą albumu i częścią europejskiej trasy koncertowej promującej nowy album giganta jazzowej gitary basowej – Marcusa Millera” .

Wybrana dyskografia:

Voyeur (1980; z Davidem Sanbornem) ;The Man With The Horn (1981; z Milesem Davisem);

We Want Miles (1981; z M. Davisem); Backstreet (1982; D. Sanbornem); Mobo I (1984; z Kazumim Watanabe) ; It's About Time (1985; z McCoy Tynerem) ; Tutu (1986; z M. Davisem) ; Siesta (1987); The Sun Don't Lie (1993); Live '88 (1993 z Kennym Garrettem); Tales (1995); Live And More (1997); M 2 (2001);The Ozell Tapes (2003); Silver Rain (2005); Free ( 2007)

Skład zespołu:

Marcus Miller - bass

Poogie Bell    - drums,

Patches Stewart - trumpet,

Keith Anderson   - sax,

Bobby Sparks     - keyboards,

Gregoire Maret    - harmonica

Era Jazzu - MARCUS MILLER Band

13.11.2007, godz.20.oo             Warszawa               Sala Kongresowa