Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 27 września w warszawskich Łazienkach.

Ta prestiżowa nagroda ministra jest przyznawana w trzech kategoriach: badań na rzecz rozwoju nauki, społeczeństwa i gospodarki. W tym roku zgłoszono 55 naukowców w pierwszej kategorii i po 12 - w drugiej i trzeciej. Rada Nauki, po wnikliwej ocenie, nominowała do nagrody 7 kandydatów, a minister zdecydował o wyborze trzech z nich, uhonorowanych nagrodą. Poza prof. Witoldem Kieżunem nagrodzeni zostali: prof. dr hab. Stefan Zawadzki, badacz kultur starożytnych z Uniwersytetu Adama Mickiewicza oraz prof. dr hab. Marek Moszyński, fizyk jądrowy z Politechniki Warszawskiej.

Prof. dr hab. Witold Kieżun jest uczniem Tadeusza Kotarbińskiego i Jana Zieleniewskiego. Żołnierz Armii Krajowej, więzień sowieckich łagrów. W 1986 roku, w książce "Management in Socialist Countries.” udowodnił tezę o nieuchronnym upadku ZSRR. Jest autorem ponad 70 książek, skryptów naukowych i ok. 300 artykułów oraz dwóch pozycji literackich i utworów muzycznych.

Prof. Kieżun jest związany z Uczelnią Koźmińskiego od początku jej istnienia, czyli od 15 lat. Jest  też doktorem honoris causa tej uczelni.

Witold J. Kieżun urodził się w Wilnie 6 lutego 1922 r.; dziewięć lat później jego rodzina przeprowadza się do Warszawy. W roku 1942 w warszawskiej Szkole Wawelberga uzyskał dyplom technika – inżyniera budowy maszyn. Walczył w Powstaniu Warszawskim w oddziale do zadań specjalnych w baonie Gustaw. Został odznaczony osobiście przez Bora-Komorowskiego Krzyżem Virtuti Militari. W marcu 1945 roku aresztowany przez NKWD. Wywieziony do Gułagu Krasnowodsk na Pustyni Kara Korum. Potem osadzony w Obozie Pracy w Złotowie. W lipcu 1946 zwolniony z obozu.

Ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim i rozpoczął pracę w Narodowym Banku Polskim. Uczestniczył w seminarium doktoranckim w Zakładzie Prakseologii PAN. Uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych za pracę „Zarządzanie Oddziałem Narodowego Banku Polskiego”, a w roku 1969 - doktora habilitowanego za pracę: „Autonomizacja jednostek organizacyjnych. Z Patologii Organizacji.” W 1971 roku objął kierownictwo Zakładu Prakseologii PAN.

Z wypowiedzi profesora: Moje marzenie to upowszechnienie w teorii i w polskiej praktyce sprawnej, dobrej roboty jako źródła autotelicznej satysfakcji w myśl naukowej wizji Tadeusza Kotarbińskiego.

Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1975 roku. Wyjechał na kontrakt do Temple University w Filadelfii. Wygłaszał odczyty i serie wykładów na uniwersytetach w: Wielkiej Brytanii, USA, Kanadzie, Francji, Holandii, Finlandii, Czechosłowacji, Burundi, Ruandzie.

 Ze wspomnień profesora:

W 1981 roku odwiedziłem 14 uniwersytetów amerykańskich i kanadyjskich, wszędzie wzbudzając entuzjazm dla polskiej idei Solidarności, jako nowoczesnej  koncepcji rozwiązania problemów konfliktów klasowych. Były to, obok Powstania Warszawskiego, najwspanialsze epizody mego życia.

Profesor Kieżun był m.in. kierownikiem projektu Organizacji Narodów Zjednoczonych w Centralnej Afryce. Utworzył w Burundi nowoczesną administrację.

Prof. Kieżun o administracji – Wielokrotnie, wręcz do znudzenia, udowadniałem, że patologiczna struktura administracyjna Polski po 1989 roku powstała w wyniku spontanicznej, nieprofesjonalnej działalności politycznych niekompetentnych środowisk, co gorzej- z jednoznacznym priorytetem interesu terenowego, partyjnego i osobistego.