„Człowiek Wobec Systemu”

Projekcja odbywa się na skwerze u zbiegu ulic Karowej i Krakowskiego Przedmieścia. W przypadku złej pogody w siedzibie PAN: Pałac Staszica, ul. Nowy Świat 72, sala numer 5 na parterze.

WSTĘP WOLNY.

***

Od czerwca do września 2007 Filmoteka DOMU SPOTKAŃ Z HISTORIĄ organizuje plenerowe pokazy filmów animowanych w cyklu CZŁOWIEK WOBEC SYSTEMU. Prezentujemy produkcje Polskiej Szkoły Animacji, głośnej w latach 60-tych i 70-tych, słynącej z satyry i metafory, a we wrześniu przedstawiamy wybitne filmy współczesne. Zapraszamy w piątkowe wieczory, dwa razy w miesiącu. Na deser pokazujemy niespodziankę filmową – krótki, zabawny film animowany. Projekcje odbywają się na skwerze u zbiegu ulic Karowej i Krakowskiego Przedmieścia (koło hotelu Bristol).

W październiku zorganizujemy przegląd podsumowujący cykl.

PLENEROWY POKAZ FILMÓW ANIMOWANYCH

w CYKLU CZŁOWIEK WOBEC SYSTEMU

7 września 2007, godz. 20.30

skwer u zbiegu ul. Karowej i Krakowskiego Przedmieścia

W przypadku złej pogody w siedzibie PAN: Pałac Staszica, ul. Nowy Świat 72, sala nr 5 na parterze

Tango (1980, 7,54), reż. Zbigniew Rybczyński

Pierwszy i jedyny Oscar dla polskiego filmu animowanego. Trzydzieści sześć postaci zaludnia stopniowo pokój i cudem, unikając kolizji, bez zwracania na siebie uwagi, wykonuje cykl zamkniętych w pętlę czynności. W czasach przed rozpowszechnieniem się blue-boxów film Rybczyńskiego był niezwykłym osiągnięciem technicznym, wymagającym ręcznego namalowania około 16 tysięcy masek. Ale Tango to coś więcej, niż pokaz pomysłowości technicznej, to swoiste polskie panoptikum. Przez pokój przechodni przeludnionego mieszkania (scenerię znaną wielu Polakom) przewija się galeria przeciętnych obywateli, oddających najbardziej prozaicznym czynnościom, jakie można sobie wyobrazić. Nagrody filmowe w Krakowie, Oberhausen, Huesca, Annecy (1981) oraz Oscar (1983, Nagroda Amerykańskiej Akademii Sztuki Filmowej) w kategorii: najlepszy krótki film animowany za rok 1982.

Wolność nogi (1988, 10’), reż. Piotr Dumała

Ta groteskowa opowieść o nodze, która oddzieliła się od ciała i wybrała wolność, zawiera w sobie również elementy refleksyjne i poetyckie. Śpiący mężczyzna rozpada się nagle, a fragmenty jego ciała rozpoczynają samodzielne życie. Rankiem, na dźwięk budzika, wracają do łóżka. Zaskoczony mężczyzna stwierdza jednak brak nogi, która opuściła pokój. Biegnącą ulicą ściga tłum beznogich mężczyzn, do których dołącza jej właściciel. Nodze wyrastają skrzydła, bezpieczna unosi się w niebo. Lot śledzą pełne smutku spojrzenia inwalidów. Znaczącą rolę w filmie odgrywa muzyka, podobnie, jak w innych dziełach Piotra Dumały. Nagrody filmowe na festiwalach w Krakowie, Bielsku-Białej (1989) i Zagrzebiu (1990).

Koncert (1987, 11’), reż. Marek Serafiński

Akcja toczy się na betonowym osiedlu, w którym nagle pojawia się Anioł, pozdrawiający skrzypka grającego w otwartym oknie. Gdy skrzypek oczekuje na tramwaj, zaczynają się dziać dziwne rzeczy, zjawia się coraz więcej Aniołów. Wszyscy dorabiają sobie skrzydła, a na przystanku orkiestra gra „Koncert”. Zaczynają się tańce, skrzypek próbuje uciekać, ale otaczają go Aniołowie wykonujący musztrę. Pada strzał…

Na zakończenie pokazu – niespodzianka filmowa.