Nnenna Freelon

Ale szczególnie ważne i entuzja-styczne przyjęte były koncerty  wielkich wokalistek jazzu : Abbey Lincoln, Patricii Barber, Dianne Reeves. Także i tym razem zaproszenie – na jedyny koncert Polsce – przyjęła słynna amerykańska wokalistka Nnenna Freelon – bodaj jedna z najważniejszych artystek dzisiejszego jazzu.

Gdyby miarą uznania i popularności były tylko przyznawane wokalistce prestiżowe nagrody, to z pewnością Nnenna Freelon należy do rekordzistek: sześciokrotne nominacje do Grammy Awards, najważniejsza dla wokali-styki jazzowej „ Ella Award ”, laur „ Billie Holiday Award ”przyznawany przez Academie Du Jazz  oraz nobilitująca  wszystkie śpiewaczki -słynna „Soul Train Award ” pozwalająca określać wokalistkę mianem „ Lady of Soul ”.

Nnenna Freelon należy do wąskiej grupy nowoczesnych wokalistek jazzu, które ( podobnie , jak np. Dianne Schuur, Vanessa Rubin czy Dianne Reeves ) niezwykle konsekwentnie realizują swoją muzykę. Mimo, że nie uczestniczą zbyt nachalnie w jazzowym businessie, to każdy ich koncert i nagranie uważnie omawiane jest przez krytyków i oklaskiwane przez publiczność.

Nnenna Freelon swój kunszt wokalny opierała początkowo wzorując się na brzmieniu grup wokalnych ( takich,  jak np. The Stylistics czy  The Spinners ) ; później , gdy warsztat wokalny był już znamienity, coraz częściej utoż-samiała swój  śpiew ze stylistyką  feelingu legendarnej bluesmanki Odetty, afrykańskiego swingu Miriam Makeby,  czy wielkich wokalistek jazzu : Niny Simone,  Abbey Lincoln,  Elli Fitzgerald i Sarahy Vaughan.  Jako dyplomo-wana wokalistka ( absolwentka prestiżowego Simmons College w Bostonie) zrezygnowała  jednak na kilka sezo-nów z kariery estradowej ( pracowała nawet w administracji bostońskiego szpitala ), ale  okazjonalnie zapraszana bywała do współpracy z zespołami  wybitnych jazzmanów Billy’ego Taylora,  Yusefa Lateefa i Toshiko Akiyoshi.  W 1990 w czasie jej recitalu  na Southern Arts Federation Forum w Atlancie spotkała Ellisa Marsalisa,  który zauroczony śpiewem artystki zarekomendował ją  słynnemu producentowi Columbia Records, George’owi Butle-rowi ( który wciągał do swojej „ trzódki Young Lions ” nowych, młodych jazzmanów). W tej ekskluzywnej grupie – obok Brandforda Marsalisa, Harry’ego Connicka i Wyntona Marsalisa znalazła się także wokalistka – Nnenna Freelon ! Praca dla Columbia Records pod bacznym okiem producenta Butlera zaowocowała wielkim wydarze-niem artystycznym :albumem „ Heritage ” zrealizowanych z tak doborowymi jazzmanami, jak pianista Kenny Barron i basista Christian McBridge. Sukces debiutanckiego albumu stał się natychmiast przepustką do wielkie-go, jazzowego świata. Producenci nowojorskiego koncertu Ray’a Charlesa, George’a Bensona i Ala Jarreau zabiegali o udział N. Freelon jako równorzędnej gwiazdy wieczoru.

Mając na koncie kilka bestsellerowych płyt oraz liczne koncerty w prestiżowych salach koncertowych Ameryki i Europy  jest  dzisiaj niekwestionowaną i najważniejszą wokalistką współczesnego jazzu, a jej koncerty stały się znaczącymi epizodami w historii muzyki rozrywkowej. Sama Nnenna Freelon jest  ikoną wokalnego jazzu i artyst-ką bodaj najczęściej  w USA nagradzaną i podziwianą ; kiedy w 2001 roku z sześcioma nominacjami  sięgała po prestiżowe Grammy Award   publiczność zgromadzona w Staples Center w Los Angeles zgotowała zaskoczonej artystce owacje na stojąco. Mając na uwadze, że   na sali zgromadził się blisko 20-tysieczny, elitarny świat ame-rykańskiego show-biznesu, gest ten był niezwykle wymowny. Kilka lat później  kolejna nominacja  Grammy ( „ Best Jazz Vocal Performance ” ) za album „ Blueprint of a Lady ” gruntowała już tylko pozycję wokalistki na jaz-zowym firmamencie i uruchamiała lawinę nagród ( Eubie Blake Award) , wyróżnień ( np. Soul Train Award) oraz niekończących się zachwytów. Krótka trasa koncertowa w Europie oraz jedyny w Polsce koncert w warszawskiej Sali Kongresowej jest dla artystki kolejny, artystycznym wyzwaniem.

Sala Kongresowa