Premiera "No Prince Yes Prince"

Od początku swojego istnienia Teatr Wytwórnia oprócz współczesnej dramaturgii promuje także teatr tańca. Ambicją Darii Jędry, choreografa TW i założycielki Studia  Denaturat przy Teatrze, jest nade wszystko oswoić widzów z ruchem i tańcem współczesnym. Dlatego zaprosiła do współpracy znanego rosyjskiego choreografa, który na deskach Teatru Wytwórnia na nowo opowie, zdawałoby się znaną, historię Ofelii.

 

Daria Jędra, choreograf Teatru Wytwórnia:

 

„Alexander Pepelyaev jest bardzo ciekawą osobowością rosyjskiej sceny tańca. Jego spektakle są barwne, dynamiczne i intrygujące - w bardzo subtelny sposób ocierają się o rosyjską klasykę. Pomyślałam, że to ciekawe połączenie: z jednej strony bardzo współcześnie, a z drugiej, tak po rosyjsku – odrobinę sentymentalnie. Napisałam do Sashy pytając, czy nie znalazłby trochę czasu i ochoty na pracę w Polsce, z naszymi tancerzami. Okazało się, że jego grafik był już wtedy ustalony do 2007 roku. Byłam rozczarowana, bo chciałam urozmaicić nasz polski rynek, zaprezentować coraz większej grupie zwolenników tego rodzaju teatru ciekawy spektakl. Nie dlatego, że rodzime nie są ciekawe, ale po prostu ciągle jest ich mało! Polskich choreografów można policzyć niemalże na palcach jednej ręki...

 

Jednak po paru miesiącach otrzymałam od Sashy maila, w którym napisał, że projekt w Finlandii został odwołany i ma dla nas prawie 6 tygodni. Mało – pomyślałam, ale zaryzykuję! Do projektu chciałam zaprosić kobiety i mężczyzn, ale nie udało się. Wszyscy panowie, a nie ma ich wielu, byli w tym czasie zajęci. Może dobrze się stało; zostałyśmy we trzy: Anita Wach, Magda Jędra i ja. Przedstawienie miało być oparte na rosyjskiej literaturze. Pierwsze próby nie zdradzały żadnego kierunku. Wiele improwizacji aktorskich, zadań, abstrakcyjnych tematów. Wspólne badanie: Sasha - nas, my – jego. Było ciężko. On nieugięty, my też. Na szczęście przyszedł dzień, w którym poczuliśmy, że znaleźliśmy wspólny język i mamy o czym rozmawiać. Potem było już tylko lepiej, więcej rozluźnienia i radości z pracy. Pewnego dnia okazało się, że jesteśmy Ofeliami. Wszystkie trzy - jedną Ofelią. Cały spektakl oparty jest właśnie na wątku ukochanej Hamleta, która zawsze jest obecna, ale zawsze - trochę z boku.

Przed nami jeszcze dużo prób. Same jesteśmy ciekawe ostatecznego kształtu spektaklu „NO PRINCE, YES PRINCE”, który dla widzów - mam nadzieję - też będzie niespodzianką.”

 

Sasza Pepelyaev choreograf spektaklu „NO PRINCE, YES PRINCE”:

 

         „Uważa się, że taniec dzieje się tu i teraz. Obecnie jesteśmy przyzwyczajeni do nagrywania tańca na video i w takim przypadku taniec wykonywany jest gdzieś i kiedyś. Fascynuje mnie pomysł, by spróbować skomponować taniec, który nie może zdarzyć się wcale – nigdzie i nigdy oprócz jednego, jedynego spektaklu. Nawet jeśli się go nagra i później odtworzy, to nie otrzyma się rzeczywistego obrazu tego, co naprawdę się wydarzyło podczas występu.

 

         Tak więc „NO PRINCE, YES PRINCE” jest spektaklem o tańcu i interakcji między tancerkami. Spektaklem, w którym wykorzystuje się wiele rozmaitych sztuczek technicznych (projekcje, specjalne oprogramowanie itd). Prócz tego tancerki będą stwarzać i przeżywać sytuacje, w których współdziałają z samymi sobą nagranymi z przeszłości i z obrazami antycypującymi wydarzenia.

 

         „Prince” wziął się w tytule od księcia Hamleta, a właściwie nie od niego, a od jego ukochanej. Tak się składa, że Hamlet zajmuje mnie od paru lat, pojawiając się od czasu do czasu w rozmaitych sztukach i miejscach. Ofelia jest niemal cały czas w cieniu i fakt ten zgadza się z moim wyobrażeniem o spektaklu „NO PRINCE, YES PRINCE”. To coś ważnego czy nawet rozstrzygającego, co dzieje się w drugiej kolejności, kiedy sens opowieści można jedynie odgadywać z pewnych śladów i wskazówek.

 

         Główna struktura przedstawienia nie opiera się na „video art”, jak się zwykło o tym myśleć, lecz na czymś wręcz przeciwnym – to oddzielenie sztuki od video i wszczepianie obróbki cyfrowej w ludzkie (bardzo fizycznie ludzkie) działanie i ruch.”

 

Biogramy twórców:

 

Sasha (Alexander) Pepelyaev (ur. 1961) – reżyser i choreograf, absolwent Uniwersytetu Moskiewskiego i Moskiewskiego Instytutu Teatralnego. Od 1994 roku jest reżyserem i liderem grupy tańca współczesnego Kinetic, z którą stworzył serię przedstawień eksperymentalnych. Jego spektakle prezentowane były na licznych festiwalach w Rosji, Europie, Stanach Zjednoczonych i Izraelu, pokazywane przez krajowe i międzynarodowe stacje telewizyjne. Za innowacyjne podejście do teatru tańca był nagradzany na wielu festiwalach w Rosji, Estonii, Francji i Stanach Zjednoczonych. Od 1998 roku uczy i prowadzi warsztaty w różnych centrach teatru i tańca w Rosji, Holandii, Szwecji, Danii, Finlandii, Estonii, Niemczech, Kenii, Tanzanii, Stanach Zjednoczonych i na Litwie.

 

NAGRODY:

 

I Nagroda za reżyserię i wykonanie „Zamza Dances” na Festiwalu „New Movement” w Wołgogradzie (1994), Dwie III Nagrody za choreografię do "From Thursday to Friday" oraz "List of illusions" na Międzynarodowym Konkursie Choreografii Współczesnej w Witebsku (1996), Nagroda specjalna krytyków „Innowacje” za choreografię do  „Zum Zum Zum" na Międzynarodowym Konkursie Choreografii Współczesnej w Witebsku (1997), Prix d'Auteur za choreografię do "The View of Russian Grave from Germany"  Rencontres Choregraphique Internationales de Seine-Saint-Denis (1998), III Nagroda za choreografię do "QU'EST-CE QU'UNE ULVE ?" na Międzynarodowym Konkursie Choreografii Współczesnej w Witebsku (1999), Nagroda za najlepszą choreografię współczesną  za duet "Daxophonia" na konkursie baletowym ARABESQUE w Perm (2000), Theatrefestival DRAAMA 2003 (Estonia) - nominacja za rozszerzanie granic teatru i tańca, Doroczna Nagroda Teatralna 2003 (Estonia), Philip Morris's Dance Prize - Artysta Roku 2003, Nowojorska nagroda The Bessies jako choreograf i twórca (2004)

  

PRZEDSTAWIENIA:

 

 z The Kinetic Theatre:

 

"SCHOOL FOR FOOLS" - 6 wersji 1993-1996

"TIME IS RUNNING" 1994

"ZAMZA DANCES" 1994

"TEA FOR TWO" 1995

"FROM THURSDAY TO FRIDAY" 1995

"THAT'S ME" 1996

"HOFFMANN, HOFFMANN" 1996

"LIST OF ILLUSIONS" 1996

"MOUTH-SILENCE" 1997

"THE VIEW OF THE RUSSIAN GRAVE FROM GERMANY" 1997

"ZUM ZUM ZUM" 1998

"ONE SECOND HAND" 1999

"QU'EST-CE QU'UNE ULVE ?" 1999

“NOT THERE” 2000

“THERE, WHERE JASMINE NEVER STOPS BLOSSOMING” 2001.

“YASTOBOY” (“ICHBINBEIDIR”) - 2 wersje 2001, 2002

“THE CHOOE NEST” 2002

“SWAN LAKE”

“NAILS” 2003

“MIXED DOUBLES” - koprodukcja z festiwalem TSEH (Moskwa) oraz ADF (Stany Zjednoczone) 2004

 

 pozostałe produkcje:

 

"THE VIOLATORS OF DISORDERS"  Jekaterynburg, 1998

"THE KAZOTT'S DIVINATION" Ufa, 1998

"KODANIKUD" Tallin, 1998

"ZAKETOY" Jekaterynburg,  2000

"RULE NUMBER ONE - NEVER!" Arnhem, 2000

"GLIMA" Malmo, 2000

"DIFFERENT HEADS" Kopenhaga, 2000

“HEAD DOWN FLYER” Turku, 2001

“AMALGAMA” Jekaterynburg,  2001

“THE FALL OF HOLY MILK BOX TOWER”  Helsinki, 2001

“FOG DWELLERS” Stany Zjednoczone, 2002

“SWAN LAKE” Tallin, 2003

“2 BE CONTAINER” Helsinki, 2003

“LA SOIREE” Turku, 2003

“3 3I3TER3” Tallin, 2004

“MARIA STUART” Mestola Theatre Company, Finlandia, 2004

“MY SMALL COLLECTION OF SHADOWS ON YESTERDAY’ SANDS” Dar-es-Salaam, 2005

“IDIOTS ACCORDING TO DOSTOEVSKY” Helsinki, 2005

“PAPIER MACHE” Finlandia, 2005

 

Daria Jędra:

Choreograf w Teatrze Wytwórnia. Założycielka Studia Denaturat, autorka warsztatów Move It

oraz zamkniętego projektu  laboratorium obraz/dźwięk/ruch. Studiowała technikę tańca contemporary u Melissy Monteros - kanadyjskiego pedagoga tańca oraz improwizację u Maikki Hauru w Finlandii. Wieloletnia tancerka Gdańskiego Teatru Tańca, brała udział w wielu projektach, między innymi z Davidą Monk, Paulą Ross, Maikki Hauru. Od 2000 roku realizuje własne produkcje. Na deskach Teatru Wytwórnia można ją oglądać w spektaklu Zum beispiel, którego jest reżyserem i choreografem.

 

Magdalena Jędra:

Tancerka. Pracowała w Gdańskim Teatrze Tańca, Jo Alter Dance Company, współpracowała z Rafałem Dziemidokiem, Edytą Kozak, Leszkiem Badylem. Brała udział w wielu projektach polskich i zagranicznych. Jest założycielką Plastique dod - multimedialnej grupy, która działa w obszarze tańca, dźwięku i obrazu i Good Girl Killer – grupy artystów z Trójmiasta podejmujących działania artystyczne, które formalnie i ideowo zacierają granice pomiędzy sztukami, nie czyniąc rozgraniczenia na kulturę "wysoką" i "popularną", korzystając z wynalazków technologii i z sentymentem odwołują się do przeszłości.

 

Anita Wach:

Tancerka współpracująca z warszawskim Teatrem Bretoncaffe. Współautorka choreografii do spektakli SLAM.in i SLAM.out Teatru Bretoncaffe. W latach 1998-2003 tancerka Śląskiego Teatru Tańca (udział m.in. w spektaklach Jacka Lumińskiego). Stypendystka Pro Helvetii (projekt improwizacyjny z Thomasem Hauretem) oraz rezydentka Centrum Choreograficznego Zollwarein w Essen (jesień 2005). W 2004 roku wspólnie z innymi artystami wzięła udział w multidyscyplinarnym projekcie prezentowanym w Berlinie i Wrocławiu. Była rezydentką Starych Browarów (Solo projekt), gdzie zadebiutowała jako choreograf spektaklem "Inch 1,5". Studiowała pedagogikę i filozofię. Uczyła tańca współczesnego w Polsce, USA i Wielkiej Brytanii.

 

Terminy:

 

3.XII, g. 20.00 „Yes Prince, No Prince” (PREMIERA)

4, 5. XII, g. 20.00 „Yes Prince, No Prince”

 

Teatr Wytwórnia, róg Markowskiej i Białostockiej, parking strzeżony, tel. 0 22 741 23 05, rezerwacja@teatrwywtornia.pl, teatr@teatrwytwornia.pl