Festiwal Warszawski Skrzyżowanie Kultur

Na Festiwal zaproszono przedstawicieli wielu różnych narodowości. Wybrano też cztery dziedziny sztuki, na bazie, których będzie można przekonać się o zróżnicowaniu kulturowym i społecznym tych narodów, a jednocześnie poznać bardzo interesujące propozycje artystyczne. Podstawowe obszary festiwalu to: kino, teatr, muzyka i literatura z elementami antropologii. Program uzupełniono warsztatami teatralnymi i muzycznymi.

Bezpłatne bilety-wejściówki należy rezerwować telefonicznie w Biurze Festiwalu tel (22) 848 78 65 od poniedziałku do piątku w godzinach 10.00 - 14.00 oraz przez internet pod adresem biuro@festival.warszawa.pl Bilety do odbioru w Punkcie Informacyjnym w Namiocie Klubowym na terenie Miasteczka Festiwalowego od 9 września, na godzinę przed spektaklem do 30 minut przed rozpoczęciem przedstawienia lub w Biurze Festiwalu, ul. Łowicka 21 od 4 września od poniedziałku do piątku w godzinach 10.00 -14.00. Zapraszamy również na stronę www.festival.warszawa.pl

Kurator części teatralnej, Dariusz Jarosiński zaprasza na trzy spektakle: „Prorok Ilja” w reżyseri Ondrieja Spisaka (Teatro Tatro ze Słowacji), “Taniec Lasu” Kana Katsury, Tomasza Rodowicza i Antycznej Orkiestry Chorea (Ośrodek Praktyk Teatralnych Gardzienice) oraz francuski Cirque Lili:

9, 10 września 2006r. godzina 18.00, Namiot Teatralny od strony ul Świętokrzyskiej

Teatro Tatro

Powstał w 1989 r. w Nitrze na Słowacji. Reżyser Ondrej Spisak i scenograf Frantisek Liptak z grupą przyjaciół postanowili tworzyć spektakle poza macierzystymi scenami.  Nazwali się Wolnym Stowarzyszeniem Aktorów, Reżyserów, Artystów, Ich Małżonek i Dzieci. Mieli założyć stały teatr w Popradzie (stąd Tatry w nazwie), ale wylądowali w końcu w Nitrze, gdzie skrzykują się kilka razy w sezonie, aby grać swoje widowiska. Zaczynali od sztuk Ghelderode'a i Szekspira, sławę przyniosła im dopiero autorska "Ballada o bandycie" Ondreja Spisaka, wystawiona w 1995 r.

„Prorok Ilja" to spektakl Teatro Tatro, który swą premierę miał pod koniec września 2005 roku

Prorok Ilja to historia zabiedzonych, zdesperowanych chłopów, którzy - chcąc zbawić siebie i zepsuty świat - postanawiają ponownie ukrzyżować Chrystusa. Ma być nim miejscowy prorok, grzmiący wersetami Pisma Świętego i czyniący krótkotrwałe, mniemane tylko cuda. Chłopi wędrują do miejsca ofiary, dźwigając wielki krzyż. Stacje ich drogi to wiara, zwątpienie, wiara, pijaństwo i pod koniec znów wiara, która jest zarazem ciemna i fałszywa, bo także Chrystus, który ma zostać ukrzyżowany, jest fałszywym prorokiem, jak i prawdziwa, bo zrodzona z najgłębszej potrzeby... Sztuka prowokuje szyderstwem, byśmy się swojej wierze przyjrzeli - czy jest jasna czy ciemna. 

12, 13 września 2006r. godzina 18.00, Namiot Teatralny od strony ul. Świętokrzyskiej Katsura Kan (Japonia) & Chorea (Polska) czyli Poszukiwania na Skrzyżowaniu Kultur 2006

W realizacji weźmie udział Kan Katsura, Tomasz Rodowicz, Orkiestra antyczna CHOREA oraz Teatr Limen z Warszawy w rozszerzonym, międzynarodowym składzie, czyli 12 tancerzy i muzyków + 2 reżyserów.

Kan Katsura w latach 1979 – 81 pracował w teatrze Butoh BYAKKO-SHA po czym w 1986 utworzył własny międzynarodowy zespół "KATSURA Kan & Saltimbanques".  W latach 1987 do 1991 uczestniczył w pracach Wydziału Wydarzeń Kulturalnych i Festiwali Artystycznych w Kioto, gdzie prowadził też w tych latach autorskie warsztaty Butoh pod tytułem  „Zbierający Piękno Wśród Łąk: Festiwalowe Warsztaty Tańca”. W 1992 roku utworzył „Tempest in Borobudur” w Japonii i Indonezji, który był jednym z działań inaugurujących działanie Ośrodek Fundacji Japońskiej ASEAN. W 1994 roku otrzymał stypendium Funduszu Japońskiego na badania i występy w Indonezji.  W 1995 roku wziął udział w międzynarodowych obchodach 50-lecia zakończenia II Wojny Światowej na Hawajach. W 1996 ponownie otrzymał wsparcie z Funduszu Japońskiego w ramach „Projektu Lucyfer” w postaci stypendium dla twórców sztuki, co umożliwiło mu prezentacje swoich prac w Japonii, Tajlandii

i Singapurze. W 1997 roku ponownie został uhonorowany dotacją Funduszu Japońskiego na realizacje badań „Współczesne Sztuki Performatywne w Azji”, którego realizacje rozpoczął w Tajlandii jako rezydent na uniwersytecie w Chulalongkorn. W 1998 roku był współreżyserem ceremonii otwarcie 13 Mistrzostw Azjatyckich w Bangkoku. W 1999 rozpoczął badania na temat „Rytualne Ceremonie Mniejszości Etnicznych w Północnej Tajlandii” jako stypendysta Ministerstwa Edukacji Japonii. W 2000 roku, korzystając ze wsparcia Funduszu Japońskiego, pokazał spektakl BHAGAVAD-GITA na festiwalach teatralnych na Korsyce, we Francji i w Edynburgu na Edinburgh Fringe Festiwal. W 2002 roku, objechał Meksyk, Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię i Portugalię z warsztatami i spektaklami. Tego samego roku uczestniczył też w VI Międzynarodowym Festiwalu Młodzieży w Chorwacji a także w 23 Międzynarodowym Festiwalu Poetyki Autorskiej w Bośni-Hercegowinie i prowadził warsztaty w Londynie. W 2003 roku reżyserował GISELLE-1 we Frank Theater w Brisbane, Australia oraz pokazywał spektakle na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, prowadził warsztaty, występował też na festiwalu BUTOH_NET w Londynie i OFF Limits Festiwal w Dortmund, Niemcy.

Kan Katsura realizuje ideę globalnego Butoh, ale zawsze zwraca uwagę elementy klasyczne tego tańca. Jego działalność rozszerza się także na tworzenie spektakli Butoh, które są częścią pewnej całości, którą nazywa on „Post-Zen Outlet”.

W najbliższych latach będzie prowadził warsztaty pod tytułem „Metoda Butoh według Kana Katsury”, przewidziane dla odbiorców zawodowych, twórców i tancerzy w różnych krajach. Warsztat jest poświęcony tworzeniu spektaklu teatru fizycznego w oparciu Burzę Shakespeara. Dodatkowo, dla tych samych odbiorców skierowana jest seria wykładów pod tytułem „Post-Zen Outlet”.

Orkiestra Antyczna to międzynarodowy projekt muzyczny i badawczy powołany w Ośrodku Praktyk Teatralnych Gardzienice przez Tomasza Rodowicza i Macieja Rychłego, dotyczący najstarszych, praktycznie nieznanych, źródeł muzyki europejskiej. Przedsięwzięcie to ma swój początek w pracy M. Rychłego z zespołem Gardzienic nad muzyką do spektaklu "Metamorfozy albo złoty osioł" wg Apulejusza (1995). Tamten etap muzycznej pracy, która ukierunkowana była na spektakl teatralny, zarejestrowany został w 2000 roku na płycie CD "Gardzienice Metamorfozy - Music of Ancient Greece". Pozostało wiele niezrealizowanego materiału, pytań, nowych wątków i fascynacji.. Stało się jasne, że jest to dopiero początek nowej pracy.

 Projekt rozłożony jest na kilka etapów i obejmuje badanie, rekonstrukcję, opracowanie i wykonywanie muzyki starożytnej Grecji i Rzymu oraz instrumentarium tamtego okresu.

W skład Orkiestry wchodzi 15 muzyków z Polski i z zagranicy, spotykających się regularnie na sesjach roboczych w Gardzienicach od września 2001. Zespół Orkiestry pracuje obecnie nad czternastoma utworami opracowanymi przez Macieja Rychłego. Są to rekonstrukcje zachowanych zabytków oraz kompozycje na bazie ocalałych fragmentów. Ostateczny ich kształt i brzmienie wypracowywane są przez zespół w trakcie prób. Są też prowadzone zaawansowane prace nad rekonstrukcjami starożytnych instrumentów muzycznych, takich jak forminga, lira, monochord, hydraulis, bucina, sistrum. Przygotowywane są rekonstrukcje kitary i aulosów.

W świadomości współczesnego człowieka Zachodu, historia muzyki europejskiej ma początek

w chorale gregoriańskim. Istniejące zapisy muzyki starożytnej Grecji są znane jedynie wąskiemu gronu specjalistów. Prób rekonstrukcji i żywego wykonywania tej muzyki jest na świecie zaledwie kilka.

Z ocalałych fragmentów zapisów muzycznych tamtych czasów da się odczytać, wyśpiewać i zagrać muzykę żywą, świadczącą, podobnie jak w rzeźbie, architekturze i literaturze Antyku, o wyobraźni, wrażliwości i bogactwie inwencji muzycznej starożytnych kompozytorów, będących, - o czym mało kto pamięta - jednocześnie poetami i dramaturgami. Czytając współczesnym językiem muzykę antyczną stawiamy hipotezę, chcemy rozpocząć rozmowę o dziedzictwie muzycznym Europy.

CELEM PROJEKTU jest realizacja nowatorskiego spektaklu, łączącego metody prac i poszukiwań twórczych zespołu orkiestry antycznej i doświadczeń japońskiego artysty i teoretyka tańca Butoh Kana Katsury. Zarówno Tomasz Rodowicz, jak i Kan Katsura mają wyjątkowe osiągnięcia artystyczne, sceniczne i badawcze. Realizują spektakularne projekty, prowadzą studia i badania, są nagradzani

i wyróżniani stypendiami i grantami za swoje osiągnięcia. Niniejszy projekt będzie próbą połączenia niezwykłych doświadczeń scenicznych w jeden, precyzyjnie dopasowany dla potrzeb warszawskiej publiczności fragment prac. Będzie to choreografia COURIEOUS FISH, Kana Katsury, precyzyjna, humorystyczna kompozycja ciał w konwencji Butoh oraz utworów wokalnych w wykonaniu CHOREI, pochodzących z ich badań w Grecji antycznej i okolicach. CELEM DŁUGOTERMINOWYM jest animacja pozaakademickiego nurtu twórczości scenicznej i artystyczna integracja ponad granicami krajów, stylów i konwencji.

14, 15, 16 września 2006 godzina 18.00, Namiot Teatralny od strony Al. Jerozolimskich

CIRQUE LILI

Compagnie Jérôme Thomas

Przygotowane przez teatr Jérôme’a Thomasa przedstawienie „Cirque Lili” to zaproszenie do tajemniczego świata cyrku, „nowoczesnego w starym stylu”, kryjącego się w namiocie z drewna i czerwonego płótna.

Jérôme Thomas jest twórcą „nowej” żonglerki, wykonywanej przy użyciu przedmiotów znacznie różniących się od siebie wagą i kształtem: piór, piłek i kul. „Cirque Lili” to spektakl surrealistyczno-burleskowy, w którym prezentowane są numery niecodzienne, groteskowe, poruszające, zadziwiające, czasem nawet dramatyczne. Duszą tego spektaklu jest artysta, który przy pomocy swoich akcesoriów dokonuje prawdziwej woltyżerki choreograficznej. Jerome Thomas, łączy specyfikę sztuki cyrkowej z teatrem gestów; nie cofa sie, ale idzie pod prąd czerpiąc na nowo z bogactwa sztuki cyrkowej.

Przy akompaniamencie Jean-Francois Baeza na akordeonie i Jean-Charles Richarda na saksofonie sopranowym, interpretujących popularną i współczesną muzykę Guy Klucevseka, amerykańskiego akordeonisty i kompozytora, spektakl zbudowany jest wokół postaci przewrotnej i uszczypliwej.

Pod okiem boya cyrkowego, zamienia się w woltyżera, poskramiacza lub klauna. Zawsze jednak pozostając żonglerem. „Cyrk Lili” lubi sytuacje surrealistyczne, komiczne lub groteskowe z tragedią w tle jak u Felliniego... Na zasadzie kontrastu, żonglerka ociera się o abstrakcję, kinetykę, poezję wydobywając się z liczb i z geometrii.