Schron czyli rondo alla Kafka

Spektakl porusza kwestię strachu przed światem zewnętrznym i potrzebę obrony, izolacji, a z drugiej strony uzmysławia widzowi, że największe niebezpieczeństwo czai się w nas samych. Jest rozważaniem o świadomości, granicy bycia zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz, tu i tam, jednoczesnego obserwowania wejścia do schronu i przebywania w nim.

Reżyser spektaklu Wojciech Olejnik: Głównym "budulcem myślowo - tekstowym" przedstawienia jest jedno z ostatnich

- niedokończone opowiadanie Kafki pt. "Schron" (tłumaczone także jako "Jama"). Autorzy scenariusza zaczerpnęli z niego jednak tylko pewna idee przewodnia i ledwie kilka zdań. Posłużyło zatem jako pretekst do wejrzenia w

pełen rozterek i leków świat Franza K. Nie znaczy to wszelako, ze powstało przedstawienie o Kafce; nie portretuje bowiem Kafki i odchodzi od jego głównej obsesji - literatury. Słowo usiłuje zastąpić autonomiczna wizja plastyczno-muzyczna, posługując się przy tym kruchością papieru, gra

cieniem, światłem i dźwiękiem, ograniczeniem przestrzeni widza. Balansuje na pograniczu eksperymentu teatralnego.

 "Zbudowałem ten schron i rezultat jest chyba doskonały" - to marzenie każdego twórcy. Czy osiągnęliśmy cel - osądźcie Państwo sami..