Tego jednak nie przewidział nikt. Chociaż i krytycy, i widzowie byli już przygotowani na wiele. Obrazoburstwo. Trzęsące się kadry, filmowane kamerą z ręki i oświetlone naturalnym światłem, kolażowy montaż.
Przystępując do kręcenia filmu, reżyser napisał pierwszą scenę: Patricia na Polach Elizejskich, spotkanie z Michelem. Do następnych miał szczegółowe notatki. Lecz gdy Jean Seberg i Jean-Paul Belmondo zaczęli grać, pomyślał, że można dużo szybciej nakręcić film, jeśli każdą scenę omówi się tuż przed ujęciem. Zdjęcia były robione na ulicy, w oryginalnych wnętrzach, kamerą z ręki.
Rok 1960. Taki styl robienia filmów był czymś, na co mógł odważyć się tylko któryś z rewolucjonistów spod znaku Nowej Fali. "Do utraty tchu" staje się natomiast estetycznym manifestem Francuskiej Nowej Fali.
reż. Jean-Luc Godard
NAGRODY:
1960: Jean-Luc Godard – Srebrny Niedźwiedź najlepszy reżyser Berlin
Jean-Luc Godard (nominacja) Złoty Niedźwiedź najlepszy reżyser Berlin
Nagroda Jeana Vigo we Francji za najlepszy film
1961:
Nagroda Francuskiej Krytyki Filmowej
1962:
Jean Seberg - (nominacja) BAFTA najlepsza aktorka
13 kwietnia (czwartek), godz. 19.45
DKF STOP, Kino Świt, ul. Wysockiego 11
bilety:
pojedynczy - 8 PLN
dwuosobowy - 15 PLN
karnet na 3 projekcje – 20 PLN
dojazd:
autobusem na przystanek Bartnicza: 118 (spod BUW-u), 126, 152, 176, 356 (z Bielan), 416 (z Ronda Waszyngtona), 524 (z Centrum) tramwajem na przystanek Budowlana: 1, 2, 3, 23 i 25
Ze wszystkich centralnych części Warszawy dojazd trwa ok. 20-25 minut.
ZAPRASZAMY!
poleca:
Warszawa - imprezy, koncerty, informacje
