Ten dwuaktowy dramat utrzymany w konwencji onirycznej wędrówki przez ludzkie wnętrze, ożywiony ekspresywnym tańcem z wykorzystaniem współczesnych technik „physical theater”, jest artystyczną ilustracją współczesnej obyczajowości. Artyści dotykają tematów niewygodnych, często skrywanych, choć istotnych i podstawowych dla budowania relacji międzyludzkich, takich jak tolerancja, asymilacja, homoseksualizm czy religia.
Zamach terrorystyczny w madryckim metrze z 2004roku staje się jedynie pretekstem do podjęcia artystycznej dyskusji, której głównym tematem jest próba odzwierciedlenia współczesnych relacji międzyludzkich oraz zmagań człowieka w dążeniu do określenia własnej tożsamości.
Akt I, w którym poznajemy młodego terrorystę na kilka godzin przed dokonaniem zamachu, to szereg symbolicznych scen z pogranicza sennych koszmarów. Widz doświadcza intymnej modlitwy lub raczej spowiedzi bohatera-geja przed sobą, swoimi bliskimi i przyszłymi ofiarami. Jest to próba usprawiedliwienia i zrozumienia własnego postępowania, skamlenie o jakikolwiek przejaw uczucia i aprobaty ze strony społeczeństwa, które nie akceptuje odmienności. Obserwujemy jak poczucie braku własnej wartości, konfrontacja pragnień z rzeczywistością oraz wpojonymi zasadami, przeradzają się w destrukcyjną nienawiść do siebie i innych.
W kolejnym akcie towarzyszymy przyszłym ofiarom zamachu w ostatnich minutach ich życia oraz tym, którym dzięki pozornie niekorzystnym zbiegom okoliczności, udaje się przeżyć. Offowa scenografia z elementami, artystycznej prowokacji, taneczne zobrazowanie rodzącego się uczucia dwojga nieznajomych, codzienne troski nieświadomych zbliżającej się tragedii przechodniów, cofający się czas i wreszcie tragiczny finał…...
Spektakl ten jest podróżą przez człowieka-jego emocje, lęki, pragnienia oraz dramatyczną walkę o własną tożsamość. Próbą zgłębienia nie tylko samego siebie, poznawania swoich ograniczeń i możliwości, zobrazowaniem ludzkiej słabości w sytuacji ekstremalnej, ale również, a może przede wszystkim, jest ilustracją nieśmiałego kroku w kierunku drugiego człowieka- pragnieniem poznania go, poszukiwaniem nowych form komunikacji, porozumienia, kontaktu.
Emocje dostarczane są widzowi nie tylko za sprawą fabuły spektaklu, ale przede wszystkim dzięki metaforyce tańca. Gesty stają się inspiracją dla skojarzeń. Epatująca symbolika oraz wielorakość bodźców wizualnych prowokują do podjęcia dyskusji dotyczącej własnej tożsamości widza oraz jego miejsca w zdeterminowanym kulturowo społeczeństwie.
Próby generalne z udziałem publiczności– 21-22 lutego, godz. 19.15,
Premiera - 11 marca 2006, godz. 19.15, 13 marca 2006 o godz. 19.15
Stara ProchOFFnia, ul. Boleść 2