Barbara Stępniak-Wilk i Grzegorz Tomczak - „Wieczór na cztery ręce”.

Ot, na przykład uparliśmy się zostać w kraju zamiast jechać na Karaiby, gdzie ciągnęli nas znajomi i mieliśmy piękny urlop, gdy im zdarzyły się same nieszczęścia z powodu niesolidnego biura podróży, a na domiar złego lało jak z cebra, tam gdzie normalnie nie leje. 

Planując repertuar „Entree Piosenki Niegłupiej” w Lapidarium, wiedziony niczym nieuzasadnionym instynktem, zaproponowałem Basi Stępniak-Wilki i Grzegorzowi Tomczakowi, aby przygotowali na „Entree...” wspólny koncert. Piosenek Grzegorza znałem niewiele, twórczość Basi chłonę od lat i cieszę się każdą nową napisaną przez nią piosenką. Nie wiem, czemu to zrobiłem. Coś mi mówiło, że dogadają się, mimo tego, iż Basia mieszka w Krakowie, a Grześ w Poznaniu.

Miałem przy tej okazji kolejną obawę. Twórcy i wykonawcy piosenki autorskiej, to kamikadze piosenki. Piszą swoje nieco pod prąd panującym modom, przez to swoje się wyrażają i realizują zamknięci w swym świecie, pragną pozostać jedyni w swoim rodzaju. „Ja”, „swój”, „swoja”, „moja piosenka”, „mój recital”, „mój kontakt z widzem i z nim rozmowa w moim niepowtarzalnym stylu” – to religia tych dziwaków, do których też przecież należę. Jak tu żenić dwie konwencje, dwa sposoby myślenia dwojga upartych odmieńców?

I stało się. O dziwo oboje zareagowali na mą koncepcję przychylnie. Pomysł był nieco dziwny, a mimo to oczekiwałem efektu ze spokojem. Ta ich przychylność mnie uspokajała.

Dialog, który nawiązali piosenkami i nie tyko nimi w koncercie w Lapidarium zauroczył widownię i mnie.

Och, jak miło, że są chwile, które nas zaskakują trafnością naszych wyborów. Mógłbym sobie przypisać ten ich wspólny sukces, lecz prawda leży w ich wrażliwości i mądrości tekstów, które podtykają widzom pod nos. Kto jest, jak oni wrażliwy, ten poczuje jednolity zapach nastroju i myśli ich piosenek.

Będąc pod wrażeniem koncertu Basi i Grzegorza w Lapidarium, w ramach „Sceny Piętro Wyżej” zaaranżowałem koncert dwóch innych twórców tego gatunku (gatunek: piosenka niebanalna). Tym razem wystąpili razem Andrzej Garczarek i Adam Andryszczyk. Nie będę się o ich koncercie rozpisywał, powiem tylko, że znów psim swędem mi się udało. Obaj piszą inaczej, lecz łączy ich ta sama myśl. Ich wspólny koncert „Piosenki z końca mapy” w połączeniu z wrażeniami z „Wieczoru na cztery ręce” w Lapidarium uświadomił mi, że nieroztropne intuicyjne zabiegi wokół twórców piosenki niegłupiej mogą budować nową, niezwykłą jakość.

To, co powyżej zostało napisane służy jedynie temu, by zachęcić Państwa do uczestnictwa w unikalnym wspólnym koncercie Barbary Stępniak-Wilk i Grzegorza Tomczaka zatytułowanym „Wieczór na cztery ręce”, który odbędzie się w Staromiejskim Domu Kultury (Rynek St. Miasta 2) w ramach cyklu ”Scena Piętro Wyżej” 14 stycznia o 19.00. Wiem o czym mówię, bo już raz koncert ten podziwiałem.

Jeśli zatem macie Państwo czas... zapraszamy