Pokaz teatralny Pensjonat Madryt

Natalia Korczkowska  o  spektaklu: Pensjonat Madryt  to miejsce na obrzeżach miasta, gdzie mieszkają głównie starcy. To rodzaj przytułku dla starych cyrkowców - mówi Agłaja. Tu rozgrywa się spotkanie córki z ojcem. Ojciec - filmowiec amator, klown, akrobata, bandyta - stawia kamerę na statywie i prosi Agłaję, żeby do niego mówiła. Kamera jest jak skalpel albo narzędzie tresury. Pensjonat Madryt to próba sprawdzenia, co może się stać z człowiekiem pod wpływem tego, że ktoś na niego patrzy i słucha- Ojciec patrzy i słucha. Chce się załapać na świat Agłaji. Za karę musi zobaczyć siebie jej oczami. Córka przyprowadza mu sobowtóra, który ma niewiele ponad metr wzrostu i jest starcem  - jest jak wcielona słabość. Punktem wyjścia w tej pracy jest podejrzenie, że każde spotkanie to potencjalna egzekucja.

Natalia Korczakowska jest młodą, charyzmatyczną reżyserką, studentką IV roku reżyserii na Akademii Teatralnej w Warszawie. Pisze teksty piosenek m.in. dla Emade, Piotra Waglewskiego i Izy Kowalewskiej. Pracowała jako asystentka Oskarasa Korsunovasa, obecnie współpracuje z Teatrem Wybrzeże. W Studio Dramatu w Teatrze Narodowym w Warszawie zaczyna pracę nad sztuką Verklärte Nacht Michała Bajera (pokazy: koniec stycznia). 

Aglaja Veteranyi (1962) urodziła się w Bukareszcie, w rodzinie artystów cyrkowych. Po ucieczce z Rumunii rodzina uzyskała azyl w Szwajcarii, potem prowadziła koczowniczy tryb życia, jeżdżąc z występami. Dzieciństwo i wczesną młodość pisarka spędziła w hotelach i wozach cyrkowych. Pisać nauczyła się dopiero w szwajcarskiej szkole z internatem, gdzie niemiecki stał się jej językiem literackim. Po studiach aktorskich pracowała od 1982 r. jako niezależna aktorka, równolegle zajmując się twórczością pisarską. W 1999 r. nakładem niemieckiego wydawnictwa DVA ukazała się pierwsza powieść Aglaji Veteranyi Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze. Autorka otrzymała za nią m.in. roczne stypendium miasta Zurychu oraz Nagrodę Artystyczną Miasta Berlina 2000 i Nagrodę im. A. Chamisso. 3 lutego 2002 w Zurychu Aglaja Veteranyi odebrała sobie życie, nie doczekawszy wydania swojej drugiej książki Regał ostatnich tchnień. Opublikowana w sierpniu 2002 roku powieść jest kontynuacją wątków autobiograficznych z debiutanckiej powieści pisarki. Głęboko poruszające opisy smutnej codzienności barwnego świata cyrku, poczucia wyobcowania emigrantów, marzeń o lepszym życiu, w połączeniu z lakonicznym, niezwykle sugestywnym językiem o wielkiej poetyckiej sile wyrazu czyni z prozy Aglaji Veteranyi zjawisko niepowtarzalne w literaturze niemieckojęzycznej.