MOŻDŻER, DANIELSSON, FRESCO TRIO w Fabryce Trzciny

LESZEK MOŻDŻER

Leszek Możdżer jest jednym z najwybitniejszych polskich muzyków jazzowych, pianista światowej klasy, odważny eksplorator, oryginalny twórca posiadający własny język muzyczny.

Urodził się 23 marca 1971 roku w Gdańsku, naukę gry na fortepianie rozpoczął w piątym roku życia i przeszedłszy wszystkie szczeble edukacji uzyskał dyplom gdańskiej Akademii Muzycznej w 1996 roku. Jazzem zainteresował się w klasie maturalnej, zdobywał ostrogi w zespole klarnecisty Emila Kowalskiego, a pierwszą próbę z zespołem Miłość odbył na swoje 20 urodziny.

W roku 1993 otrzymał wyróżnienie indywidualne na Jazz Juniors i była to pierwsza kropla deszczu nagród, jakie na niego spadły. Rok później zajął I miejsce w Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach. Od tamtego czasu zwyciężał dziesięciokrotnie we wszystkich kolejnych ankietach czytelników "Jazz Forum" w kategorii fortepianu, dwa razy został uznany Muzykiem Roku (1995-96), w tej samej roli otrzymał nagrodę Fryderyka (1998).

Przez sześć lat (1991-97) był członkiem Miłości - najważniejszego jazzowego (i yassowego) zespołu lat 90, z którym nagrał sześć płyt, w tym dwie z Lesterem Bowie. Równolegle (1992-1995) był podporą Kwartetu Zbyszka Namysłowskiego ("Secretly&Confidentially", "Zbigniew Namysłowski Quartet&Zakopane Highlanders Band") oraz grupy Eryka Kulma Qunitessence (1993-95).

Od połowy lat 90 prowadzi własne zespoły i nagrywa płyty autorskie (m.in. "Talk To Jesus" z Sekstetem i "Facing The Wind" w duecie z amerykańskim kontrabasistą Davidem Friesenem, 1996). Pod własnym nazwiskiem zadebiutował jeszcze w roku 1994 solowym nagraniem "Chopin - Impresje", włączając się tym samym w chopinowski nurt polskiego jazzu. Pięć lat później we Francji ukazał się jego album "Impressions On Chopin". Kolejny solowy krążek to zapis koncertów filharmonicznych (m.in. właśnie interpretacje Chopina), jakie miały miejsce w Kijowie i Lwowie, wydany nakładem krakowskiej oficyny Gowi pt. "Solo In Ukraine 2000-2001". Jeszcze w tym samym roku ukazał się album "Pub700", zawierający muzykę z Trans-opery "Sen Nocy Letniej".

Leszek Możdżer nagrywał płyty z prawie wszystkimi naszymi najwybitniejszymi muzykami jazzowymi: Tomaszem Stańką ("Pożegnanie z Marią"), Januszem Muniakiem ("One And Four"), Michałem Urbaniakiem ("Live In Holy City"), Piotrem Wojtasikiem ("Lonely City", "Quest" - z Billym Harperem i "Hope" - z Dave'em Liebmanem), Adamem Pierończykiem ("Live In Sofia" i "19-9-1999"), Henrykiem Miśkiewiczem ("Ja nie chcę spać"), Anną Marią Jopek (m.in. "Bosa", "Barefoot", "Upojenie", "Farat").

Od lat współpracuje z kompozytorami muzyki filmowej - Zbigniewem Preisnerem (m.in. "Requiem dla mojego przyjaciela", "10 łatwych utworów na fortepian") i mieszkającym w Los Angeles Janem Kaczmarkiem (nagrania dla wytwórni 20th Century Fox oraz Mira Max) - włącznie z nagraniem nagrodzonej Oscarem muzyki do „Finding Neverland”. Napisał muzykę do filmu dokumentalnego w reżyserii Sylwestra Latkowskiego "PUB 700", którego sam jest bohaterem, a także do filmu "Nienasycenie" wg Witkacego w reżyserii Wiktora Grodeckiego.

Na uwagę zasługują jego realizacje teatralne: "Hair - Love, rock musical" (Teatr Muzyczny w Gdyni), "Tango z Lady M." (Polski Teatr Tańca w Poznaniu), "Psychosis 4.48" - Sary Kane, w reżyserii Grzegorza Jarzyny (sztuka wystawiana w Dusseldorfie) i "Rewizor" Gogola (Teatr Dramatyczny w Warszawie). Jest autorem muzyki do spektaklu "Mandarynki i pomarańcze" do wierszy Tuwima (Operetka Wrocławska) oraz trans-opery "Sen nocy letniej" wg Szekspira, wystawianej w Teatrze Muzycznym w Gdyni.

Interesująca jest również jego autonomiczna twórczość pozajazzowa - napisał "Psalmy Dawidowe" na chór i kwartet jazzowy, występował z wiolonczelistą Adamem Klockiem (wykonując wspólnie z nim zarówno sonaty Bacha, jak i tematy jazzowe), a także z Orkiestrą Aukso Marka Mosia ("Siedem miniatur na fortepian improwizowany i smyczki").

Jest uczestnikiem specjalnego projektu Ola Walickiego Metalla Pretiosa. Na zaproszenie Pata Metheny gra co roku z międzynarodową orkiestrą Jazz Baltica na festiwalu w Salzau (Niemcy). We wrześniu 2004 Leszek Możdżer wystąpił z Adamem Makowiczem na koncertach w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Wydarzenie to nazwane zostało kulminacyjnym momentem polskiej pianistyki jazzowej.

 Leszek Możdżer występował w prawie wszystkich krajach europejskich, a także w USA, Kanadzie, Brazylii, Urugwaju i Argentynie, Chile (dla 15 000 widzów). Jego koncert na dwa fortepiany z Adamem Makowiczem w Carnegie Hall ukazał się na płycie i obok wydanego w czerwcu 2004 albumu solowego PIANO uzyskał status podwójnie platynowej płyty. Rok 2004 to jeszcze album PUB700 i krążek z zapisem DVD koncertu pianisty PIANO LIVE. Posypały sie też nagrody. Najważniejsze z nich to PASZPORT POLITYKI, Dolnośląski Brylant Roku i Nagroda Kulturalna Prezydenta Miasta Gdańska.

ZOHAR FRESCO

 Zohar Fresco urodził się w Izraelu w 1969 roku w rodzinie o tureckich korzeniach. Grę na instrumentach perkusyjnych rozpoczął już w wieku sześciu lat. Jako nastolatek głęboko zainteresował się tradycyjnymi arabskimi instrumentami, jak bębny ramowe, tamburyna... Żeby pogłębić swą wiedzę i umiejętności Zohar szukał towarzystwa muzyków, imigrantów z innych krajów, którzy osiedli w Izraelu przynosząc ze sobą wiele rzadkich instrumentów. Spędzając z nimi wiele godzin i ucząc się od nich ich sztuki Zohar z wielką cierpliwością i zaangażowaniem doprowadzał do perfekcji swoje umiejętności. Opanował wiele technik właściwych muzyce Iranu, Iraku, Indii, Turcji, czy Egiptu. Zohar odwiedzał również małe arabskie wioski na północy Izraela, gdzie otwierał się coraz bardziej na tradycyjne rytmy zachowane i używane wciąż w tamtych rejonach.  

            Jako dwudziestolatek Zohar został członkiem instrumentalnej grupy Bustan Avraham. Jej członkowie to muzycy o korzeniach z całego niemal świata. Grupa gra własne kompozycje używając improwizacji w wielu etnicznych stylach. Odbierające oddech, technicznie doskonałe i żywe improwizacje Zohara są z pewnością punktem centralnym występów grupy. Zohar stał się prawdziwym „poetą bębnów”. Nagrał z grupą pięć płyt i podróżował z koncertami po całym świecie.

 Oprócz grania z Bustan, Zohar wziął udział w wielu znakomitych muzycznych projektach. Grał z Omarem Faroukiem, Phillipem Glassem, Zakirem Hussejnem, Davidem Dolanem, Larsem Danielssonem. Grał koncerty dla wielotysięcznej publiczności i z pewnością jeszcze długo będziemy cieszyli się jego sztuką.